Mijn vriendin zegt weleens dat ik te veel grapjes maak. Dat een serieus gesprek over onze relatie soms ook een keertje zonder ironische opmerkingen kan. De sfeer is dan meestal best gespannen en wat ik dan vaak doe is even een gek dansje om haar een beetje op te vrolijken. Zo ben ik dan ook wel weer. En ik ben niet de enige.

Zo las ik vandaag dat walvissen hoedjes van zeewier op hun hoofd dragen. Voor de lol.

Daar is onderzoek naar gedaan.

Ja, laat dat maar even op je inwerken.

Ten eerste dat daar onderzoek naar gedaan is. Jarenlang. Met vergaderingen. Begrotingen. Een teamuitje.
Ten tweede dat walvissen dus bewust hoedjes van zeewier op hun hoofd dragen.

Dat die dan tijdens hun lange tocht naar, weet ik veel, Noorwegen op een moment in een malle bui denken: weet je wat, ik doe gewoon even een gek hoedje op.

Maar geef ze eens ongelijk. Die walvissen zwemmen daar vaak ook maar een beetje eenzaam door de leeggeviste en steeds warmer wordende oceaan, dwars door olievlekken, smeltende ijskappen en plastic, wanhopig op zoek naar het laatste stukje levend koraal. Dan kun je maar beter af en toe een gek hoedje op zetten.

I feel you, walvissen.

Want ja, de wereld gaat naar de klote. De maatschappij verhardt. Het is oorlog. Winter is coming. Ajax is degradatiekandidaat.

Gelukkig kun je nog altijd een gek hoedje op je hoofd zetten.