Over sommige dingen kun je maar één mening hebben, als je alle voors, tegens, ins, outs die je maar kunt vinden tot je hebt genomen en even hebt laten zakken, dan springt één mogelijke conclusie naar boven en je verbaast je hogelijk dat er personen en instanties zijn die het voor elkaar krijgen een andere conclusie te trekken – ja die zijn dan gevallen voor een argument, niet voor een fundament, het kan natuurlijk gebeuren dat mensen fundamenten over het hoofd zien, bijvoorbeeld als ze het druk hebben, of als de druk om iets te veranderen groot is, dan wordt ineens het argument heel groot – kijk eens, wat een mooi groot argument – ja mooi en belangrijk! roepen sommige anderen, maar het fundament blijft hetzelfde, dat blijft op zijn plaats – ook als het niet gezien wordt – een fundament is een fundament is een fundament, daar kan geen argument tegenop – zou je zeggen, moet je zeggen, moet je blijven zeggen, zolang het moet, omdat het moet.
Over de auteur
Sylvia Hubers
Sylvia Hubers schrijft gedichten, prozagedichten en kort absurdistisch proza. Ze publiceerde zes dichtbundels en onlangs verscheen bij Prometheus haar eerste bundel microproza Hier moet ik ingrijpen. Ze leest geregeld voor en maakt deel uit van De Vorlesebühne, een groep schrijvers die kort vreemd proza op het podium brengt.
Ook van deze auteur
door Sylvia Hubers
Het water kwam
1 Minute Read
door Sylvia Hubers
Sssst…
2 Minute Read
door Sylvia Hubers
Spaart water
2 Minute Read