Meester Jakko opent de vergadering door met een grote hamer op tafel te slaan. Het gebruik van de hamer is gewoonte geworden, tientallen Meesters zijn hem daarmee voorgegaan. Het geeft de Meester in functie het vereiste overwicht om de elf overige provincies van Nederland deugdelijk te kunnen toespreken.
Overijssel zit kaarsrecht in zijn stoel, het rapport van afgelopen maand reeds opengeslagen voor zich. Hij zal de maandcijfers beter in zijn hoofd hebben dan alle anderen, beseft Meester Jakko, Overijssel houdt niet van gelul met mooie woorden, dat weet iedereen. Groningen kijkt grimmig onder zijn wenkbrauwen vandaan, geen reden voor een glimlach – gas maakt de mensen boos. Meester Jakko klemt de hamer nog wat steviger vast. Vanavond treedt hij voor de eerste maal op als vertegenwoordiger, traditiegetrouw gekozen onder Noord- en Zuid-Hollandleden – veruit de drukst bereden provincies van Nederland.
Bij aantreden is hem verteld dat sommigen er om bekend staan lastige vragen te stellen. Zeeland bijvoorbeeld grijpt dikwijls zijn kans om met een armoedig asfaltoppervlak van maar 1003 km2 in totaal de boel te domineren. Niet zelden maken Gelderland en Overijssel daar handig gebruik van door hun eigen asfaltoppervlak ter discussie te stellen – ordinaire kapers op de kust, dat zijn het. Toont Meester Jakko zich zwak, dan bestaat de kans dat Noord- en Zuid-Holland de voorhoedepositie en daarmee het recht op het Meesterschap kwijtraken.
Meester Jakko schraapt zijn keel. “Welkom allemaal,” zegt hij. Het wordt stil in de vergaderruimte. “De spits was deze maand wéér drukker, met een gemiddelde van 250 kilometer file per avond. Dat komt omdat de verkeersintensiteit met 2% is toegenomen ten opzichte van vorig jaar.” Hij slaat een keer extra met de hamer om zijn woorden kracht bij te zetten.
Overijssel bladert wat in het rapport, knikt dan instemmend.
“Er is weinig leuks te beleven aan een economische crisis,” vervolgt Meester Jakko, “maar het einde is in zicht. Het aantal werkenden is toegenomen, dat betekent dat er meer vrachtauto’s op de weg rijden en er worden meer pakketjes rondgebracht. Schiphol blijft groeien. En dat leidt bij elkaar tot flink veel meer verkeer.”
“En hoe zit dat buiten de Randstad, Meester?” In de altijd zo vriendelijke stem van Friesland klinkt ironie door.
Meester Jakko bladert door zijn rapport.
“Ja, hoe zit dat bijvoorbeeld in Overijssel?” zegt Overijssel. “Kunnen we het aantal asfaltkilometers eindelijk ophogen?”
“De A50 moet nodig verbreed worden,” roepen Gelderland en Noord Brabant in koor, “vanaf knooppunt Paalgraven kunnen er zo twee rijstroken bij!”
“In Zeeland willen we graag een algehele asfaltering van de Westerschelde,” roept Zeeland.
“Slim,” reageert Limburg.
“Orde!” Meester Jakko slaat met zijn hamer op tafel. Hij vervolgt: “Alhoewel de groei van de Verkeersintensiteit in de Randstad wederom het grootst zal zijn, is de prognose voor volgend jaar ook voor andere gebieden positief: de filezwaarte zal over de hele linie met 20% toenemen. Er kan dus gebouwd gaan worden.”
“Hoera!” zegt Friesland.
Mooi, lief, fris Friesland. Ze knipoogt naar hem.
Er ontsnapt Meester Jakko een nerveuze giechel. “Daar kunnen we inderdaad tevreden mee zijn,” zegt hij. Voor even leek het alsof Friesland dwars door hem heen keek, voor even leek het alsof ze tegen hem wilde zeggen dat alles goed zou komen.