shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Eva Gouda
op 4 april 2019
Deel dit verhaal

Figuranten

Ik kijk naar haar. Hoe ze haar haar opsteekt. Hoe ze in de weer is met schuifspeldjes. Hoe ze haar mond wijd open trekt als ze mascara opdoet. Ze schiet uit. Ze vloekt zachtjes. Ik hou ervan als ze vloekt. Ik pak een doekje en veeg de zwarte vlek onder haar oog weg. Ze geeft me de mascara. Die doe ik bij haar op. En daarna bij mezelf.

Ze frunnikt aan de velletjes rond haar nagel. Dat doet ze altijd, maar soms iets meer. Zoals vandaag.
“Ik ben zenuwachtig”, zegt ze.
“Ik ook”, zeg ik. “Een beetje”. Ik kus haar.
“Leuk zenuwachtig of eng zenuwachtig?”
Ik denk even na.
“Weet ik niet zo goed”.
“Ik allebei”, zegt ze.
“Tegelijk of om de beurt?”
“Tegelijk.”
“We zijn maar heel even te zien”, zeg ik. “We zijn figuranten.”
“Maar wel bijzondere.”

Uit de kast pakt ze haar lavendelblauwe jurk en houdt hem voor zich.
Het is haar mooiste jurk met zwierige mouwtjes. Ze draagt hem alleen op speciale gelegenheden. De laatste keer was vorig jaar. Toen waren we tien jaar samen. Ze leek wel licht te geven.

“Misschien toch iets te feestelijk. Voor figuranten”, zegt ze. “We mogen natuurlijk niet teveel opvallen.”
“Vandaag wel”, zeg ik.
Ze lacht en trekt de jurk over haar hoofd heen. Elegant valt de stof om haar lijf.
Ze is de mooiste figurant van de wereld.

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Te
Volgende verhaal
PANDA’S DOEN GEEN WINTERSLAAP

Over de auteur

Avatar foto
Eva Gouda

Ook van deze auteur

Avatar foto door Eva Gouda
12 december

Angst is een onderzeeër

1 Minute Read
Avatar foto door Eva Gouda
31 oktober

Bouwen

3 Minute Read
Avatar foto door Eva Gouda
10 oktober

Kwaad op kunst

40 Seconds Read