shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Pascal Vanenburg
op 21 maart 2018
Deel dit verhaal

Feest!

Nog voor zijn wekker afging zat hij al rechtop in bed. Weken, nee maanden had hij naar deze dag uitgekeken. Het zou feest zijn en hij was er klaar voor. Feest! Ze hadden het hem beloofd.

Monter stapte hij onder douche, zong een deuntje dat hij ergens hoorde, met verzinwoorden omdat hij de tekst niet kende. Speciaal voor vandaag gebruikte hij de dure badzeep. Het was een cadeautje geweest en alleen voor speciale gelegenheden. Vandaag was zo’n dag. Feest!

Hij trok een vers gesteven pantalon uit de kast, zocht er zijn mooiste overhemd bij uit, trok er zijn meest glimmende schoenen bij aan. Voor de spiegel bekeek hij zichzelf nog eens van top tot teen. De haartjes in model, de wangen glad als babybilletjes en smetteloos gekleed. Feest!

Vrolijk stapte hij het balkon op, zocht met geknepen ogen naar de lentezon terwijl zijn gezicht gevoelloos werd door de kou. Och, dacht hij, dat kan de pret niet drukken. En zo’n rode neus maakt het geheel alleen maar feestelijker. ‘Buurman,’ hoorde hij naast zich. ‘Heb je gezien wat ze hier willen gaan bouwen, ze gaan een…’
Hij hief zijn hand op. Ze zweeg en keek hem verbaasd aan. Toen ze haar zin wilde afmaken riep hij ‘Feest!’ en stapte weer naar binnen.

Nu was hij er echt klaar voor. Hij knoopte zijn jas dicht, zette zijn hoed op en trok de voordeur achter zich dicht. Hij zette er de pas stevig in, het feest kom hem niet vroeg genoeg beginnen. Onderweg kwam hij De Snor van om de hoek tegen die zojuist de hond uitliep. ‘Snor!’ riep hij opgewekt. ‘Ha!’ zei De Snor, en vervolgde: ‘Moet je nou eens zien, dat laten ze allemaal maar loslopen, en wie kan het opruimen?’
Hij keek in de vragende blik van De Snor, er was maar een antwoord mogelijk. ‘Feest!’ riep hij, en vervolgde zijn weg.

Hij had gehoopt de eerste te zijn, maar er stond toch al een kleine rij. Dametjes met grijs badmutshaar vooral. Hij sloot aan en luisterde naar de gesprekken. Die gingen van ‘Ja, en nou, en die, en mompel mompel, en schande’. Hij boog zijn hoofd wat naar voren en zei op gedempte toon: ‘Feest.’

Eindelijk was het zijn beurt. Hij nam plaats op de aangewezen plek en ontvouwde het enorme feestbiljet dat hem in de handen was gedrukt. Met het rode feestpotloodje in de aanslag liet hij zijn ogen over het papier glijden. Van al die mensen die hem voor het feest hadden uitgenodigd stond er niemand op. Hoe moest dit nou? Naast hem schuifelde een van de dametjes het hok uit. ‘Mompel mompel schande’, klonk het. Zijn blik bleef op al die onbekende namen. Het rode potloodje liet hij dan weer boven het ene bolletje zweven, dan weer boven het andere. ‘Feest,’ zei hij zachtjes.




Vorige verhaal
Bal op de lijn
Volgende verhaal
waterdichte glazen deur

Over de auteur

Avatar foto
Pascal Vanenburg

Pascal Vanenburg is schrijver, journalist en redacteur. In 2017 verscheen zijn verhalenbundel 'De man die zichzelf in Auschwitz liet opsluiten (en 50 andere onvoorstelbare gebeurtenissen uit de geschiedenis)'.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Pascal Vanenburg
06 juni

Het laatste motje

2 Minute Read
Avatar foto door Pascal Vanenburg
20 mei

Sorry voor de honing, hij is van binnen gebarsten

3 Minute Read
Avatar foto door Pascal Vanenburg
16 mei

De laatste pagina

3 Minute Read