Onlangs presenteerde het Nederlands Animatie en Strip Instituut (NASI) een originele tekening van Bob Givens. Gesigneerd. Op de prent een liggend konijn met wortel.
Het NASI kreeg het werk van een man die anoniem wil blijven. Zijn vader zou de tekening enige tientallen jaren geleden op een rommelmarkt hebben gekocht voor 99 cent.
Jan BF Siemerts en Geurt Wandeling, die eerder al het Looney Tunes eindmuziekje ontmaskerden, vinden dat het NASI de onderzoekstaak wel erg makkelijk heeft opgevat. Het is gewoon lui, zegt Wandeling.
Iedereen weet hoeveel vervalsingen er in omloop zijn, zegt Siemerts. Zelfs in de door het NASI gehanteerde catalogus van Edgar R. Burroughs is meer dan de helft van de opgenomen werken vals. Toch heeft het NASI weinig kritisch naar het nu opgedoken werk gekeken, zegt Wandeling. Dat zou je in deze context anders verwacht hebben.
Het papier is van voor 1942, geeft Wandeling toe, maar het eerste wat een vervalser natuurlijk doet is op zoek gaan naar papier van de periode. Ook de gebruikte pigmenten zijn waarschijnlijk uit het juiste tijdperk. Du-huh, dat raad je de koekoek, zegt Siemerts.
De handtekening, nou ja, die kan je dus namaken. Ook de herkenbare zwierige lijn van de tekening is na enige oefening in de vingers te krijgen. En het zegel, daar staat dus een telefoonnummer op. En dat is niet het geval bij alle 4000 zegels die we uit de zelfde periode bestudeerden.
Van Siemerts en Wandeling gaan we nog wel vaker horen. Ze hebben er hun levenstaak van gemaakt vervalsingen te ontmaskeren. Musea hangen vermoedelijk vol met namaak, zegt Wandeling. Uiteindelijk is waarschijnlijk niets echt.
