shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Leonieke Baerwaldt
op 23 mei 2022
Deel dit verhaal

Er werd gelachen

Er waren kinderen aan het spelen bij een metrostation.

Er werd geschreeuwd, er werd gescholden, er werd gedreigd.

Er werd gelachen.

Er was sneeuw.

Er waren ademwolkjes die uit monden ontsnapten.

Er waren beanies en gewatteerde jassen.

Er werd gedeald, er werd altijd gedeald.

Er waren auto’s die langzaam voorbijreden.

Er was muziek.

Er werd gezongen.

Er werd gedanst.

Er werd gerookt.

Er was het dampende kraampje waar je kranten en bara’s kon kopen.

Er werd gelachen.

Er waren mensen die vlokken uit hun haren schudden en de natte traptreden oprenden om de metro richting het centrum te halen.

Er was een grap, iets met een sneeuwbal.

Er werd gelachen.

Er werd geschoten.

Er was een verkeerd moment op een verkeerde plaats.

Er waren gierende banden.

Er werd geroepen.

Er waren hulpdiensten.

Er was verdriet.

Er waren dagen, weken, maanden.

Er waren bloemen die tegen een hek lagen te verwelken.

Er waren knuffels.

Er was regen die op de bloemen en op de knuffels viel.

Er waren familieleden, vrienden, leraren en trainers.

Er was veel belangstelling.

Er kwam een onderzoek.

Er waren weinig aanknopingspunten.

Er was geen bewijs.

Er was onvrede.

Er kwamen nieuwe technieken, nieuwe methodes, nieuwe mensen.

Er waren nieuwe inzichten.

Er was een coldcase die heropend werd.

Er is nog steeds onvrede.

Er is iemand verloren gegaan, iemand die sneeuwballen gooide, die naar school ging, die voetbalde, die van zijn familie en vrienden hield.

Er zijn zeventien jaren verstreken.

En er is nog steeds die ene vraag.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
184 miljoen
Volgende verhaal
Het Nieuwe Zorgen

Over de auteur

Leonieke Baerwaldt

Leonieke Baerwaldt publiceerde korte verhalen in o.a. NRC, De Revisor en Kluger Hans en op Hard//hoofd en Papieren Helden. Haar debuutroman 'Hier komen wij vandaan' verschijnt binnenkort bij uitgeverij Querido.

Ook van deze auteur

door Leonieke Baerwaldt
22 januari

Aanslag

2 Minutes Read
door Leonieke Baerwaldt
15 augustus

Een zorgelijke situatie

1 Minute Read
door Leonieke Baerwaldt
25 juli

Massagraf

2 Minute Read