shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Sara van Gennip
op 16 oktober 2018
Deel dit verhaal

EIKPUNT

Mijn wortels stonden nog amper in de grond toen de Krimoorlog begon, overleefde een wereldoorlog of twee en zelfs de komst van een snelweg. Ik ken de tanden van de tijd. Ooit gelegen aan een landhuis als onderdeel van een oprijlaan, nu vertroeteld in een middenberm van de A58 met drainage.

Ver weg klinkt het gekataklop van vier paarden en hun wagen. En vaag herinner ik me een vrouw met rode appelwangen, lezend tegen mijn stam. Ik vang wind en zon uit haar gezicht terwijl ze steeds opnieuw aan haar vinger likt als ze een bladzijde omslaat. De koets komt dichterbij, ze kijkt op en lacht haar tanden bloot. Geschiedenis zegt de een, flauwekul zegt de ander.

Paarden kwamen en gingen en het duurde niet lang voor er auto’s voorbijraasden. Een snelweg kwam en er werd genadeloos gekapt. In de verte kan ik het landhuis nog zien, waar ik ooit onderdeel was van een trotse rij. Ik werd gespaard. In mijn eentje in die berm, en de mens raast aan mij voorbij. Sneller en sneller tot ook de auto’s tot stilstand kwamen. Eerst druk toeterend, nu meer gelaten wachtend. Flirtend in de file, smachtend naar beweging. De mens wil niet stilstaan, kijkend naar een boom, nee, ze wil sneller en sneller en sneller de horizon tegemoet. Daarom moet die weg verbreed. Daarom is er geen plek meer voor een oude eik. Dat snap ik best.

Ik draag mijn titel met trots. ‘Boom van het jaar.’ Eerst de provinciale, toen de nationale en -wie weet- in 2019 de internationale. Men weet dat ik besta. Ook al word ik straks, met huid en haar, wortel en al, uit de bodem getrokken van wat eens was.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
#IkbeneennichtvanHenkWijngaard
Volgende verhaal
Straks komt mama

Over de auteur

Avatar foto
Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
08 mei

TAST

3 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read