Ik ben er nu een tijdje mee bezig. Heb wel eens wat gebladerd door van die tuinmagazines, maar je leert het toch door het te doen. Links heb ik de groenen geplant. Rechts de populisten. In het midden komt een grindpad.
De groenen komen langzaam op en lijken dan plots dood te gaan maar als je geduldig wacht, komt de lente erop weer knop aan de takken. Beetje water, beetje zon, het is eigenlijk heel eenvoudig. De populist is als klimop. Al tijden te koop, maar ineens wil iedereen het hebben. Het woekert en als je niet uitkijkt, verstikt het de hele boel. Het vult wel lekker op trouwens.
Alles groeit mits men snoeit, zei mijn vader altijd. Het perkje midden rechts komt bij de pergola. Maakt me nostalgisch, die hadden we vroeger thuis ook. De geur van intensieve veehouderij, gas boren en oneerlijke kleding. Als het maar een beetje gezellig is, met roze koeken en Douwe Egberts koffie erbij. Nou zit ik alleen nog met midden links. Daar is vorig jaar het referendum van verdord en daarmee is het hele uitzicht verknald. Bij het muurtje dus, beetje in de schaduw, en dan nog maar eens proberen. Heb jij eigenlijk een tuin?
