“AHHHHHHHH!!!”
Schreeuwend werd ik wakker.
‘Sssst’, hoorde ik een stem zeggen. Naast mij stond een oude man. Hij glimlachte.
‘It’s okay, Sam’.
Ik deed een poging om op te staan en probeerde ondertussen te bedenken waar ik was en wie Sam kon zijn.
‘Easy now’, zei de man. Hij hielp me overeind.
Het voelde alsof ik weer opnieuw moest leren lopen. Terwijl ik omhoog krabbelde, keek ik in de spiegel die voor mij hing. Had ik er altijd zo uitgezien? Ik had grijs haar en een grijze sik. Ik droeg een gestreept colbertje. Op mijn hoofd stond een witte hoed met blauwe sterren erop.
Ik voelde mij rillerig. Het leek wel alsof ik uit een diepe coma was gekomen. Ik voelde mijn hoofd kloppen.
“Where…am I?!’
De oude man legde zijn hand op mijn schouder en mompelde iets wat ik niet kon verstaan.
Ik probeerde me te herinneren wat ik had gedroomd. De beelden vervaagden als smeltende sneeuw. Ik deed mijn best om mij te concentreren.
Er was iets met een circus…
Waar je alleen in mocht met een rood petje op.
En er was iets met een clown.
Een oranje clown, die helemaal niet grappig bleek.
En een man met een gesmolten hoofd, waarvan het haar langs zijn gezicht druppelde.
Ik herinner mij dat er een gevecht uitbrak in het publiek en dat er een man met hoorns op zijn hoofd-
Ik kreeg kramp in mijn benen. Zo hevig dat ik moest gaan liggen.
Hoelang was ik eigenlijk weggeweest?
‘Wait’, zei de oude man, ‘I’ll get the nurse for you’.
Terwijl ik daar lag, probeerde ik weer terug te gaan naar mijn droom. Maar het lukte niet.
Ik was het vergeten. Ik was alles vergeten.
Niet veel later kwam een vrouw binnen lopen. Ze had een paars kostuum aan. Haar glimlach was nog breder dan die van de oude man.
‘Let me help you darling’, zei ze. En voordat ik iets kon zeggen, werd ik opgetild.
‘It’s gonna be okay’, fluisterde ze, ‘I’m here now’. Het leek haar geen enkele moeite te kosten om mij te dragen. Langzaam voelde ik mijn koppijn verdwijnen. En terwijl wij naar het felle licht van de uitgang liepen, zag ik de oude man. Hij zwaaide en knikte dat het goed was.