shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 11 september 2018
Deel dit verhaal

Een nieuwe naam

Vladimir had twee zoons. Hun koppen waren even rauw als die van hun vader, vrijwel perfect rond met gemillimeterd haar boven de oren. Alleen hun ogen verschilden. Die van Vladimir lagen koel en haast bewegingsloos in de kas, terwijl die van zijn zoons constant de omgeving afspeurden. Hij staarde dwars door je heen, zij keken strak langs je heen.
Heel de straat kon de klappen horen. Gillen deden de jongens niet. Dat mocht niet van hun vader.
Het werd erger en erger. Een van de buurvrouwen kon haar spelshow nauwelijks nog volgen. Het volume van de televisie stond op max. Ze belde iemand die iemand kende die iemand kende.
Kort daarna verscheen in het dorp een vrouw in mantelpak. Ze liep samen met twee mannen naar het huis van Vladimir. Half het dorp volgde hen. Toen de andere helft doorkreeg dat er nieuws in de maak was, zetten ook zij de achtervolging in. Heel het dorp keek toe hoe de vrouw en de twee mannen bij Vladimir naar binnen gingen. Er werden wedjes gelegd op bloedlippen en blauwe ogen, hoe veel, hoe snel.
In hoofdstad Skopje besloot men dat zij voortaan in Noord-Macedonië woonden. Een naam met toekomst. In het dorp was niemand daarmee bezig. In het dorp telde alleen het heden. Bloedlippen en blauwe ogen.
Niemand won.
Iedereen zag hoe de mannen de kinderen naar buiten tilden, begeleid door Vladimirs scheldserenade. Het mantelpakje zei slechts dat meneer Vladimir kalm moest doen, doe kalm, en herhaalde dat monotoon. Vladimir ging er harder van schelden. Hij stopte pas toen zijn kinderen in een zwarte auto werden weggereden naar de hoofdstad van Noord-Macedonië.
Hij wees naar een vrouw die zich tussen het dorp verschool en draaide zich met een ruk om. De vrouw, een meisje nog, volgde. De dorpelingen gingen weer voor hun huizen zitten. De buurvrouw drukte haar televisie aan. Ze hoopte dat het meisje een beetje stil zou doen.
Kort daarna had Vladimir een nieuwe zoon gemaakt. Naast dezelfde haardracht had deze ook exact dezelfde ogen als zijn vader.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Ze te weten
Volgende verhaal
SLANKAAP

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
10 januari

Lang leve Friesland-land!

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
08 juni

Rust in weelde

3 Minute Read