shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 3 december 2018
Deel dit verhaal

Een boer zit

Ik heb geen idee van de tijd. Hoe lang ik hier gezeten heb, hoe lang ik hier al zit, daarvan heb ik geen idee. Ik zit hier; hoog, droog, en ik kijk om me heen, en ik zie vuur, resten van vuur, resten van ouder vuur, resten van nog ouder vuur.

De eerste brand was eind oktober, daarna volgden er nog vier. Ik heb balen hooi gered, voorraad gered, koeien gered, ik werd een held genoemd. Ik weet niet of je een held bent als je je eigen hachje redt, maar ik heb het maar zo gelaten.
Later verloor ik alles alsnog. De gebouwen, de koeien.
Hun geur herkende ik van mijn rondes ‘s avonds door het dorp.
Ik mag graag een stukje fietsen voor het eten. Dan kijk ik bij de mensen naar binnen en ruik ik wat ze aan het maken zijn, afzuigkappen blazen vaak uit naar de straat. Met aardappelen en groenten kunnen mensen wel uit de voeten, die leg je in water en het moet gek lopen wil je dat laten verbranden, maar je hebt geen idee van de desinteresse waarmee de mens zijn vlees bereidt.
De geur van geblakerde biefstuk, maar groter. Meer was het niet. Verbrande riblap in het kwadraat; vijftig stuks vee.
Wie een koe redt is een held.

Onder me de hitte die ik de afgelopen weken heb leren kennen. Om me heen zwartgeblakerde stalmuren, gesmolten golfplaten, de loods of wat daarvan over is. Het enige dat het vuur met rust gelaten heeft is de berg kuilgras, maar die is van zichzelf al zwart. Daarachter al dat heerlijke land, al dat heerlijke gras voor al die heerlijke koeien. De slootjes, de kortgesneden mais, de akker vol kerstbomen van de buren, ze hebben net een paar rijen geoogst, de brandweerwagens.
Nog even en ze draaien het erf op. Vanaf waar ze nu rijden kan ik uitrekenen hoe lang het duurt voor ze hier zijn. Dan zullen ze me zien. De ladderwagen zal dicht naast het huis parkeren en ze zullen de ladder naar me toe schuiven. Een brandweerman zal erop klimmen, voorzichtig maar snel en binnen een paar tellen zal hij bij me zijn, daar is hij op getraind.
‘Kom jongen,’ zal hij zeggen, ‘hier kun je niet blijven, we moeten hier weg, jij en ik’. Hij zal misschien wel wat willen uitweiden over waarom, hoe snel het vuur kan gaan afhankelijk van de weersomstandigheden en dat de wind het proces flink kan versnellen zoals de regen het kan vertragen, maar daarvoor zal geen tijd zijn. ‘We moeten naar beneden,’ zal hij herhalen.
En ik zal zeggen ‘nog even. Nog heel even alsjeblieft, laat me nog één moment kijken naar al dit alles.’


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
naspelling
Volgende verhaal
twerken
Dood aan de leeftijd

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read