shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Lucas de Waard
op 29 oktober 2015
Deel dit verhaal

Dwaze dagen

Leopold veegde met zijn mouw de condens van het raam en keek naar buiten. Er liepen mensen langs met gele tassen. Ze leken de regen niet op te merken, of deden alsof. Natte haren en rode gezichten in een niet aflatende stroom, die begon bij de draaideur van de Bijenkorf. “Dwaze dagen”, mompelde Leopold, “Het zijn dwaze dagen”, terwijl hij zich afwendde en naar de keuken liep. De regen roffelde onheilspellend tegen het glas.
Er zaten nog wat bonen in het blik dat hij vanmorgen geopend had. Terwijl at keek hij naar zijn poes, die zich op het aanrecht duidelijk van alles zat af te vragen.
“Dwaze dagen, Anna Maria”, mompelde Leopold. De poes volgde de lepel die tussen het blik en Leopolds mond op en neer ging. “Het regent, al dagen lang, en de Russen jagen asielzoekers deze kant op. Uiteindelijk breekt alles.” Hij goot het laatste restje in zijn keel, gooide het blik weg, aaide Anna Maria en overwoog een dutje, maar toen klopte er iemand op het raam. Leopold kroop onder tafel.
“Wat moet je?”, riep hij, veel minder kordaat dan de bedoeling was.
“Haal dit rare ding eens van het plein!”, klonk een doffe stem vanachter het glas. Leopold gluurde; hij zag een geel Bijenkorf-overhemd en een stropdas.
“Het is geen raar ding, het is een ark!”, riep hij terug. De Bijenkorfmedewerker zweeg. “De Russen sturen asielzoekers! Ze ontwrichten Europa en dan pakken ze ons! En het regent aan één stuk door! We gaan eraan!” verduidelijkte Leopold, en hij stak zijn hoofd een stukje boven de tafel uit. De medewerker keek nog altijd door het patrijspoortje. In zijn ogen was schrik te lezen.
“Weet je dat zeker?”, vroeg hij.
“Nou en of”, zei Leopold. Hij dacht even na. “Wil je ook in de ark?”, vroeg hij toen. De Bijenkorfmedewerker keek bedrukt.
“Kan niet”, zei hij, “Het zijn de dwaze dagen.”
“Dat zijn het zeker”, knikte Leopold begripvol. De medewerker zwaaide en verdween. Leopold zuchtte. Het was zover. Er was geen ontsnapping meer mogelijk. De dwaze dagen waren hier. Hij was net op tijd geweest.




Volgende verhaal
Eén kind

Over de auteur

Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

door Lucas de Waard
09 augustus

Yuri

3 Minute Read
door Lucas de Waard
19 juli

Hittevloed

3 Minute Read
door Lucas de Waard
08 juli

Bosnimf

3 Minute Read