Er zijn twee paarden dood. Twee paarden van dezelfde eigenaar en op dezelfde dag. Gemiddeld is dat onwaarschijnlijk, zeker als je bedenkt dat deze eigenaar maar twee paarden had – honderd procent dus –  en dat de doodsoorzaken verschillen: ze kwamen niet om bij dezelfde brand in de stal naast het huis. Twee paarden in één nacht: een uitgegleden met zijn hoofd in een picknickbank en de ander een gedraaide darm, daar is niets aan te doen. Ik zag het op Instagram, dit was een droom en ik droom regelmatig van dode paarden maar nooit van Instagram.
In de krant lees ik over een duivenmelker die zijn duif veilde voor 1.252.000,-. Ik herlees het artikel zo vaak dat ik blind kan aanwijzen waar op de pagina het bedrag staat, de uitleg over ‘voor de zon weg vliegen’ en de paragraaf over Kaier, een van de grootste duivenfokkers en –verzamelaars van China, die eigenlijk Xing heet, en ik vraag me af of ik nog altijd slaap. De verkoper heeft zijn duivenhok laten beveiligen door een beveiliger met hond. ‘Duivenhok’, zo noemt hij het, niet ‘duiventil’ want die zijn te sierlijk, ik denk meer iets voor hobbyisten en zo kun je jezelf nauwelijks nog noemen als je duiven houdt van 1.252.000,- (links bovenaan).
Intussen wordt Utrecht bestormd door een nieuwe lichting eerstejaars studenten en ineens zitten er duiven op mijn dak. Normaal zijn die daar nooit, maar op de Neude is vanwege een popcornmachine, DJ-booth, bierkramen, springkussen en hotdogbar geen plek. Dus ze zitten wat in mijn tuin, vreten kersen uit de boom en kijken om zich heen terwijl ik wacht tot de miljoenen zullen vallen.