Dood gaan we allemaal. Dan maar op de kermis. Regina dondert het weinig. Trouwens, ze zou die journalist wel even op zijn muil slaan. Met zijn domme vragen. Maar ja, er is een camera bij, mama kijkt ook, mama zit altijd voor de tv. Natuurlijk gaat ze in dat draaiende tolding. Lekker belangrijk dat er in Amerika iemand de lucht in is geslingerd. Of meerdere iemanden. Er viel maar één dode. Dat telt toch nauwelijks? Het zal wel zo’n dikke zijn, daar zit dat land vol mee. Zelf squat ze elke dag. En op vrijdag en zaterdag twerkt ze.
En boeiend joh, het is hier geen Amerika. Dat ligt zeker duizend kilometer verderop. Opzouten met je vragen en je fake news.

Lekker tollen gaat Regina. Als ze het overleeft is dat alleen maar mooi meegenomen. Dan gaat ze met een jongen het spookhuis in en zal ze hem aftrekken. Zo doen we dat in Nederland. Daarna gaat ze een suikerspin eten. Hopelijk hebben ze van die blauwe. Die staan zo leuk bij haar ogen.

Regina heeft heus wel in de smiezen dat ze ons de kermis ook al proberen af te pakken. De dieren zijn eveneens verdwenen. Geen tijger of mammoet meer te zien. Het is een schande.

Ze gaat in dat ding, al is dat het eerste wat ze moet doen. Ze gaat tollen als, ja, als een tol. Helemaal los. Of niet helemaal, want dan is ze dus dood. Ze maakt zich niet druk. Nooit niet. Het leven duurt te lang om je over elk klein kutdingetje zorgen te maken.