Dokter, dokter

Waar ik vandaan kom, worden de mensen geen dokter. Hooguit verpleegkundige, en dan alleen als je mazzel hebt en heel hard je best doet. Waar ik vandaan kom, worden de meeste mensen helemaal niks. Maar ik wilde mensen helpen. Echt helpen, bedoel ik. Geen stom praatje maken bij de Walgreens, maar iets betekenen.

De jas had ik als eerste. Kun je gewoon online bestellen, zo’n ding. Ik weet nog dat ik hem uit de verpakking haalde, de vouwen zaten er nog in, als bij een nieuw overhemd. De witte stof kraakte, hij zat als gegoten.

Daarna kwamen de instrumenten, de stethoscoop, de bloeddrukmeter en de hele doos met spuiten en naalden in verschillende formaten. Van die plastic wegwerphandschoenen in grootverpakking. Het geluid dat die maken als je ze aantrekt, ik hoor het nog steeds in mijn hoofd.

Het duurde even voordat de mensen kwamen, maar toen ik mijn website eenmaal in de lucht was en ik begon te adverteren in de Palm Beach Post, wisten ze en voor een de weg naar mijn praktijk te vinden. En ze kwamen terug. Is dat niet het beste bewijs dat ik iets goeds deed? Dat ik mensen hielp?

Ze zeggen nu dat ik een verrader ben, een oplichter en een fraudeur. Maar alle dokters die ik heb gesproken waren onder de indruk van mijn kennis. En dat was niet gelogen, waarom zouden ze?

Ik weet niet hoe het nu verder gaat. Mijn advocaten zeggen dat ik alles moet ontkennen, en geen interviews meer moet geven, maar ik wil naar The Tonight Show. Ik wil de mensen laten weten dat ik ze alleen maar wil helpen. Dat is alles.