De anonieme spermadonor staat op, omdat de wekker gaat. Hij stinkt naar slaap. Gelukkig heeft de anonieme spermadonor de beschikking over een badkamer met een douche waaronder het prima staan is. Eenmaal schoon droogt hij zich af en trekt hij enkele kleren aan. Daarna zet hij koers richting de keukenkastjes. Die bevinden zich beneden achter de keukendeur. Een haastig gesmeerde boterham belandt na dito geschrok in zijn maag, zodat de anonieme spermadonor even later precies op tijd in zijn auto bij de file aansluit.
De anonieme spermadonor is onderweg naar zijn werk. Daar wemelt het van de collega’s. Sommige collega’s zijn aardiger dan andere collega’s. De anonieme spermadonor weet dat dat allemaal subjectief is. Perceptie. Maar toch. De ene collega is de andere niet, dat is althans de bescheiden mening van de anonieme spermadonor.
Zodra de anonieme spermadonor op zijn werk aankomt, begint hij ermee. Dat gaat de hele dag zo door. Het werk duurt tot het zes uur is. Dan gaat hij weer weg. Naar huis. Koken, eten, wonen en naar bed.
De anonieme spermadonor heeft een tinderdate, of hoe noem je zoiets. Ze hebben afgesproken in het koffiehuis. Voor een koffiehuis is het best druk in het koffiehuis. Gelukkig heeft de anonieme spermadonor een foto van de tinderdate, anders had hij al de gasten af moeten gaan om te vragen ‘ben jij misschien de tinderdate?’ De anonieme spermadonor heeft een broertje dood aan schaamte. Niet echt natuurlijk, maar bij wijze van spreken. De anonieme spermadonor is enig kind.
De tinderdate is een stuk jonger dan de anonieme spermadonor verwacht had. Dat hoort niks te geven, maar dat doet het toch. De anonieme spermadonor voelt zich oud, kaal en verfomfaaid. Hij kijkt naar zijn weerspiegeling in de ruit achter de tinderdate. De anonieme spermadonor is oud, kaal en verfomfaaid. Niks perceptie. Naakte feiten.
De anonieme spermadonor ziet de teleurstelling in de ogen van de tinderdate. Snel, denkt hij. Een praatje. We moeten als de wiedeweerga gesprekstof.
‘Tjongejongejonge, ‘ zegt hij. ‘Heb je het gezien? Tom Dumoulin? Hij wilde koste wat kost voorkomen dat hij te boek kwam te staan als die renner die de overwinning verspeelde door op het verkeerde moment in de bosjes te schijten. Jammer, eigenlijk. Mooier kun je een overwinning niet verspelen, toch? Da’s toch de perfecte manier om de analen in te gaan?’
‘Nee,’ zegt de tinderdate.
‘Nee?’
‘Niet gezien.’
Voor het slapen gaan, kijkt de anonieme spermadonor nog even naar de herhaling van Studio Sport. Maartje Paumen staat klaar voor een strafcorner. Op de doellijn staan naast de keepster enkele verdedigers met beschermende maskers op. De anonieme spermadonor weet wat er komen gaat. Eerst de corner, dan de stop en dan Paumens ziedende mep waarna de knieschijfversplinterend harde bal op die uitkomende hertjes af suist. De anonieme spermadonor wacht de ramp niet af en zet de tv uit. Hockey. Dat zouden ze nou moeten verbieden.
Op de wc poept de anonieme spermadonor nog wat poep in de pot. Daarna kruipt hij in bed. Hij neemt zich voor om dit keer de slaap te vatten. Want, zo denkt de anonieme spermadonor, morgen is er weer een dag. Overmorgen ook, natuurlijk. En de dag erop ook. Maar eerst de dag van morgen maar eens bij de hoorns pakken. Daarna kijkt hij wel verder.
