shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Jirke Poetijn
op 26 maart 2019
Deel dit verhaal

De zee komt

Ze zeggen dat er twee soorten mensen bestaan: mensen die overal problemen zien en mensen die in oplossingen denken. Ik behoor tot een derde soort, tot een categorie die vaak vergeten wordt. Ik behoor tot de mensen die in elke situatie een kans herkennen.

Ze zeggen dat de zee komt. Dat het mooie weer een voorbode is en dat we er daarom niet van mogen genieten. Er zijn bedrijven die last hebben van de hogere temperaturen, kledingwinkels die vol gewatteerde jassen blijven hangen. Ik geloof dat dat hun eigen schuld is, als de zon schijnt en de zee komt moet je rubber laarzen verkopen, bikini’s en opblaasbootjes. Geen schaatsen slijpen, maar met een ijskar rijden.

In deze tijden zou ik een boer willen zijn: telkens nieuwe gewassen uit kunnen proberen, op een gegeven moment de kassen afbreken en alles in de open lucht telen. Misschien uiteindelijk zelfs tropisch fruit.

Er zijn mensen die die een spandoek hebben gemaakt. Er zijn mensen die zeggen dat we niet meer mogen vliegen en er zijn mensen die zeggen dat we de dijken op moeten hogen. Ik geloof ook dat we iets moeten doen, maar ik las dat de zee sowieso komt. Ik las dat het onvermijdelijk is, dat ik straks eindelijk geen uur meer in de auto hoef te zitten om de zon in het water te zien zakken.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Het waaide weer
Volgende verhaal
small step

Over de auteur

Avatar foto
Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op hun blog.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Jirke Poetijn
12 mei

De ex (derde anekdote)

3 Minutes Read
Avatar foto door Jirke Poetijn
10 maart

De ex (tweede anekdote)

5 Minutes Read
Avatar foto door Jirke Poetijn
17 februari

De ex (eerste anekdote)

3 Minutes Read