shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Leon Brill
op 8 juli 2021
Deel dit verhaal

De Wachtkamer

In de wachtkamer zit een jongen. Hij kijkt naar de spierwitte muren voor zich. Aan één van die witte muren hangt een klok zonder wijzers of cijfers. In de hoek staat een lege waterkoeler.
Om de zoveel tijd klinkt er een ritmisch gepiep. Verder is het stil in de kamer.
De jongen heeft een Ajax shirt aan, met achterop een nummer: 34.

Dan gaat er een deur open.

Dat is vreemd, denkt de jongen nog, hij kan zich niet herinneren dat er überhaupt een deur was.
Een man met een beige pak komt de kamer binnenlopen. Hij knikt vriendelijk naar de jongen en gaat naast hem zitten.
Even is het stil.
‘Ben jij niet…-’
‘Ja’, antwoordt de jongen in het Ajax shirt. Hij glimlacht.
‘En jij lijkt wel op…-‘
‘Ja.’, knikt de man in beige pak terug.
De man kijkt de kamer rond.
‘Heb jij ook zulke warme handen?’, vraagt hij.
De jongen schudt zijn hoofd.
‘Gek. Mijne gloeien helemaal.’
Dan wordt het weer stil.
‘Zeg, waar wachten we eigenlijk op?’ vraagt de man na een tijdje.
De jongen haalt zijn schouders op.
‘Goeie vraag’.
Ondertussen gaat het gepiep verder.
‘Het was echt mooi. Het eerbetoon. Ik weet niet of je dat wilt weten, maar-
Er was…is…heel veel… liefde.’
De jongen glimlacht. ‘Bij jou ook’.
De man fronst. ‘Wat bedoel je?’
De klok zonder wijzers tikt een onbestaande tijd.
Dan staat de man opeens op. ‘Dit kan toch niet. Ze kunnen ons hier toch niet zomaar laten wachten?!’
De jongen haalt zijn schouders op.
‘Ik ga op onderzoek uit’, zegt de man terwijl hij zijn pak recht trekt. ‘Kijken wat hier echt aan de hand is.’
Hij opent de onzichtbare deur.
‘Meneer’, roept de jongen hem nog na. ‘Bedankt. Voor dit. Voor alles’.
‘Jij ook’, glimlacht de man, om daarna vastberaden door de deur te stappen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Zomer-weemoed
Volgende verhaal
wie ik ook ben

Over de auteur

Avatar foto
Leon Brill

Leon Brill (1988) doet van alles en nog wat door elkaar, maar noemt zich meestal theatermaker. Leon studeerde in 2015 af aan de schrijfopleiding in Utrecht. Hij schrijft toneel, proza en scenario. Leon gebruikt graag zijn onuitputtelijke bron van fantasie en zijn (zwarte) humor om uiteindelijk tot iets van betekenis te komen. Verder heeft Leon nog de ambitie om het eerste van Ajax te halen. Hij speelt momenteel voor Wartburgia heren 8. Meer info op: www.leonbrill.com

Ook van deze auteur

Avatar foto door Leon Brill
28 september

Gek hoedje

2 Minute Read
Avatar foto door Leon Brill
27 juli

Optimale potentie

4 Minutes Read
Avatar foto door Leon Brill
04 mei

Geen stroopwafel

40 Seconds Read