Mijn toestemming hadden ze. Zo zwaar waren ze niet. Maar niemand vraagt mij ooit wat.

Wat is er mis met het maken van foto’s van de zon die opkomt? Hadden ze de fucking nacht moeten vastleggen?

Over die lui die zich insmeerden met olijfolie en masturbeerden naar de maan heeft niemand het meer. Over dat collectiefje dat een aanslag beraamde en uitvoerde ook niet.

Ach ja alles beter dan de fucking meeuwen.

Alles beter dan de fucking wolken.

Alles beter dan de fucking zon.

Rara wat ben ik.

Je kunt het van mij schreeuwen.

De speelman zit  op mij.

Je kunt mij op.

In de regel een overdekking van een gebouw of een onderdeel daarvan (zoals een carport).

Ik word ook wel de “vijfde gevel” genoemd.

Mijn uitstraling vormt mede het aanzicht van een gebouw en is naar vorm en constructie afhankelijk van de klimatologische omstandigheden ter plaatse, de beschikbare bouwstoffen en de gebruikte bouwstijl.

De mussen vallen van me af.

Ze vrijen de pannen van me af.

Je kunt op mij roken.

Vrijen.

Kakken.

Schrijven.

Breakdancen.

Urineren.

Vechten.

Lachen.

Vrede sluiten

Zuipen.

Voetballen.

Contempleren.

Alles wat je wil.

Afscheid nemen.

Opnieuw beginnen.

De chaos overzien.

Of gewoon zonder reden.

Je bereikt mij via de regenpijp.

Wie het raadt, mag vanaf mij de skyline komen fotograferen.

Die is zeer aan te raden.

Al zeg ik het zelf.