Het is mij bekend dat de stad is als een möbiusband.
Halverwege de kortste route van mijn huis naar de supermarkt, verspert een hek de doorgang. Maar als ik omloop, kom ik langs de andere kant van hetzelfde hek. Er wordt dus geen ruimte aan de mogelijkheden onttrokken, maar ik moet de weg in het verlengde van het hek volgen, om een huizenblok heen, om aan de andere kant te komen.
Als je een draad zou spannen tussen het begin- en eindpunt van deze route en je zou deze draad daarna strak trekken tot een rechte lijn, dan scheurt de ruimte zoals wij deze ervaren en krijgt ze haar ware vorm. De weg wordt recht en de wereld ligt langs deze lijn.
Ik ken een poort waar aan beide kanten een bordje hangt met verboden toegang. Ook in dit geval zijn beide kanten bereikbaar, als je driehonderd meter omloopt kun je van de ene naar de andere kant komen. Het grote verschil met het vorige voorbeeld is dat hier een doorgang is. Een stap door de poort brengt je naar een punt dat driehonderd meter verderop ligt. Een wormgat in een möbiusband. Geen wonder dat de doorgang verboden is. Er zou eerst een wetenschappelijke missie moeten plaatsvinden.
Jaren lang het ik door de stad gelopen en gefietst. Ik begrijp dat de afstand tussen twee punten meer is dat het aantal meters tussen de coördinaten. Je kunt niet door gebouwen heen lopen, je moet de draad volgen die er omheen loopt.
Ik vergelijk de stad vaak met een prop papier. Sommige punten lijken dicht bij elkaar te liggen. Maar vaak ligt er dan iets als een kanaal tussen. Om van de ene naar de andere kant te komen moet je honderden meters afleggen. En wat blijkt, als je op de prop papier puntjes zet op twee punten die elkaar raken en je het vel vervolgens weer glad strijkt, dan liggen de punten ineens ver uit elkaar.
Maar nu komt het. Ik heb zelf geen rijbewijs, dus toen ik laatst bij iemand in de auto zat, zag ik de stad voor het eerst vanaf de ringweg. Punten die op de prop papier dicht bij elkaar liggen, maar waar je in werkelijkheid grote afstanden tussen moet afleggen, komen nu ineens dicht bij elkaar te liggen. Als je een draad zou spannen langs deze nieuwe route en de draad dan strak zou trekken, dan scheurt de stad op een andere manier uit elkaar dan bij de oude route het geval zou zijn.
Als je over de ringweg rijdt lijkt de stad ineens een prop van een ander vel papier. Waarbij de afstanden tussen de punten afwijken.
Mijn hypothese is nu dat de stad bestaat uit meerdere kleine vellen papier die op alle mogelijke manieren naast elkaar gelegd kunnen worden, zolang er maar een weg is die ze verbindt.
Je kan wel stellen dat overheid op de hoogte is van dit principe. Kijk maar hoeveel sneller hulpdiensten ter plaatse kunnen zijn door deze verbindingen in de ruimte.
