shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Hanneke Hendrix
op 2 november 2015
Deel dit verhaal

De politiemol

Op de lagere school al zeiden ze dat ik niet steeds moest proberen haantje de voorste te zijn, maar ik wist toen al dat zoiets sterker is dan mezelf. Ik hoor daar niet, vooraan, bij de mooie mensen, ik weet dat wel. In de krant zei iemand over me dat ik bij de coopertest van de politie de verkeerde kant ben opgerend. Ik weet wel wie dat tegen die journalist heeft verteld. Zo’n meneertje dat zich nu ineens allerlei anekdotes herinnert, terwijl hij van de zomer nog in mijn autoraam populair hing te doen.
“Mooie auto, Markie,” zei hij.
“Ja,” zei ik. “Het is een Porsche Cayenne.”
“Mooi,” zei hij. Hij trommelde op mijn dak. “Goed hoor, Markie. Dat heb je goed gedaan.”

En dan zegt hij later tegen de krant dat het wel een Porsche Cayenne mocht wezen, maar dan wel een héle ouwe Porsche Cayenne. In Weert mag je je kop niet boven het maaiveld uitsteken, dan hakken ze ‘m eraf en hangen ze je in de grill als een halve haan. Er verandert niets, we blijven altijd op het schoolplein staan om onze gymschoenen te vergelijken. De gymleraar blaast op zijn fluit en dikke Markie doet het weer verkeerd. Rens, Marietje, Ingrid, Funs en Frenkie, jij en ik. We hebben allemaal andere namen, andere gezichten en we zijn al lang geen kinderen meer, maar toch staan we er weer. Net als vroeger.

Ik in het midden en zij met z’n allen om me heen. 
Hun wijsvingers op me gericht. 

Ze zingen, allemaal in koor: “Dat mag niet, dat mag niet, dat mag niet.” 

De hele nacht gaat dat door en ik kijk naar het plafond. 

Nu ben ik geen haan meer maar een mol. En misschien is dat maar beter ook. 





Vorige verhaal
Eén kind
Volgende verhaal
Vier en een half uur

Over de auteur

Hanneke Hendrix

Hanneke Hendrix (Tegelen, 4 april 1980) is schrijfster en hoorspelmaker. Ze studeerde Writing for Performance aan de HKU en Wijsbegeerte aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hendrix schreef voor onder meer Literair Productiehuis de Wintertuin, Passionate Magazine, componistenduo Strijbos & Van Rijswijk en festivals als Into the Great Wide Open, Lowlands en De Parade. Voor de HoorSpelFabriek werkte ze mee aan hoorspelen voor de NTR en BNN waaronder het scenario voor de hoorspelbewerking van Mama Tandoori, naar een roman door Ernest van der Kwast, die in 2012 met de prestigieuze Prix Italia werd bekroond. Haar debuutroman De verjaardagen kwam september 2012 uit bij Uitgeverij de Geus en was ondermeer shortlistgenomineerd voor de Academica Literatuurprijs en de Dioraphte Literatuurprijs. In 2014 verscheen haar tweede roman De dyslectische-hartenclub, die lovende recensies ontving in Nederland en Vlaanderen.



Ook van deze auteur

door Hanneke Hendrix
25 januari

Chinezen

3 Minute Read
door Hanneke Hendrix
11 januari

David Bowie

4 Minute Read
door Hanneke Hendrix
21 december

Het premierschap is gewoon geen leuke baan

5 Minutes Read