Hoed u voor de derde dinsdag van september, denkt Ferdinand. Hij probeert zichzelf aan het lachen te krijgen. Lukt niet. Dankzij een buitengewoon middelmatige Netflix-serie wordt hij dit jaar niet voorgelezen door de koning. Ferdinand is de designated survivor. Hij is aangewezen om te overleven. Zelf houdt hij niet zo van al dat Engels. Hij noemt zichzelf De overlever. Want dat is wat hij de komende uren moet doen: overleven. Met zijn pink in zijn neus. Terwijl de verbannen staatssecretarissen hem imiteren en full pension designated survivortje spelen in een nucleaire bunker, studeert hij daadwerkelijk in ‘s lands belang op een cryptogram.
Plaats om iets op te halen.
Putten.
Kolere, denkt Ferdinand. Hij wil zijn arm om iemand heenslaan en zich op het voorhoofd laten kussen.
Op de achtergrond leest de koning hem voor. Helaas is er digitale radio in de crypte waar hij de dood van de volksvertegenwoordiging afwacht. Met gesloten ogen hult hij zich opnieuw in zijn kinderpyjama met harde knoopjes. Vroeger lag hij in de nacht naar de piraten of de nieuwslezers te luisteren. Ze lazen hem voor zonder dat hij registreerde wat ze zeiden. Hij wachtte op de muziek of op de vrolijke reclames. Meestal viel hij te snel in slaap.
Ferdinand moet even zijn weggedommeld. Toch is de koning nog niet uitgelezen. Hij neemt de tijd om over de woorden te struikelen. Ergens vindt Ferdinand het niet erg dat hij dit jaar De overlever is. Niemand mag dit jaar hoera, hoera, hoera roepen. Niets geen Leve de Koning. Als Willem-Alexander der Nederlanden voor de volgende derde september dood neervalt, dan is dat de schuld van de parlementariërs die hem geen lof toeriepen uit angst voor druppeltjes. Ferdinand zou er schijt aan hebben, hoera, hoera, hoera!
Precies daarom hebben de klootzakken hem waarschijnlijk aangewezen als De overlever. Aangewezen, aangegeven, afgewezen.
De klap die drank teweeg kan brengen.
Punch.
Ferdinand verfrommelt de krant. Hij roept of iemand de koning uit kan zetten – hij kent het allemaal al. Als een gevaarlijke gek de Grote Kerk opblaast, dan weet Ferdinand wel wat zijn eerste besluit zal zijn. Iedereen mag per direct weer naar buiten. Lekker zuipen. Hapje eten. Festivalletje pakken. Kringverjaardagen doen. Elkaar aftrekken in de bosjes. Yoga in het park. Prosecco op het water. Voorleesmiddag in de Ridderzaal. Gewoon, leven.
‘Zet de koning toch maar weer aan,’ zegt Ferdinand. Hij wil de klap horen.
Hoera, hoera, hoera!