Vandaag is het 78 jaar geleden dat de buurvrouw van mijn moeder de straat op rende en ‘De moffen bennen ons land binnengefallen!’ riep. Waarop iedereen zijn huis uitrende om de ontzetting te delen. Of zijn huis in rende om zelf naar de radioberichten te gaan luisteren.
Ik stel me voor hoe vandaag de dag voor mij de oorlog zou beginnen. ‘Wij onderbreken deze uitzending voor een mededeling van de regering…’. Of iemand leest een appje voor in de kroeg, waarop we allemaal eerst zouden lachen. En dan?
De vader en de moeder van mijn moeder moesten hun radio inleveren en hun fiets. Zou ik mijn fiets aan de bezetter afstaan? Och ja. Maar mijn radio zou ik verdedigen tot mijn laatste snik. Een leven zonder radio?
Nieuwe bezetters zouden lachen om onze radio’s en om onze fietsen, om de personen die we in onze kelder verbergen en de aardappelen die we hebben begraven in de tuin. Voor nieuwe bezetters zijn er andere manieren ontstaan om zich te nestelen in onze levens en te parasiteren op ons bestaan. Zonder dat we het weten!
Onze nieuwe bezetters zijn geniaal.