We hebben gewonnen, wij samen. Utrechtse bomen en vleermuizen uit Twente. We zijn blij en in verwarring. Dachten we nog dat het was omdat wij bomen zoveel groter zijn dan de mens, omdat onze schaduw zo koel voelt, onze stammen zo ruw. Dachten we nog dat het ging om ons duistere voorkomen, ons ultrasone gepiep, dat we de mensen laten zeggen ‘wat was dat ik denk een vleermuis!’

Nee, de bijstand kwam uit onverwachte hoek. Onze vage vriend stikstof. En zijn nog veel complexere kompanen met letters. RvS vond de PAC van IenW, BZK en LNV niet goed genoeg. Want dat vindt de HVJ-EU ook. Blijkbaar kunnen we daar niet tegenop met onze kunstjes. We vinden het prima. We hebben gewonnen. We vieren het ingetogen met een dorre zomer, we vieren het juichend met een dubbele duikvlucht. En straks vertellen we het aan onze vriend de tijgermug, haar tijd komt nog.