Toen kwam het vuur en bleven we gewoon kijken. De spelers zagen er geweldig uit in hun witte kleding. Wat een kracht! Wat een souplesse! Een keer aarzelde de bal op de rand van het net, gespannen hielden we de adem in. We liepen over van bewondering toen de spelers hoestten en toch doorgingen. Een wedstrijd willen winnen, koste wat kost, zo herken je de echte professional. De lucht kleurde prachtig rood, we kregen veel likes. En dan die neerdwarrellende asdeeltjes. Iemand riep: ‘Het is zomer en het sneeuwt!’ We moesten lachen, zo was het precies. Ook spectaculair: de eerste vlammen die langs de witte veters en sokken omhoog kropen. En pats! De bal bleef heen en weer gaan. Als een brandende komeet. We klapten ons suf. Alleen het krijsen was onaangenaam, maar dat was gelukkig van korte duur.