shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Esther Porcelijn
op 2 januari 2017
Deel dit verhaal

De Leven

Er zaten wat snelle jongens van de commercie rond de tafel om iets nieuws te bedenken.
De reclames van zorgverzekeraars hadden plaatsgemaakt voor die van sportscholen en stoppenmetroken.nl. Toch misten de snelle jongens van de commercie nog een pakkend onderwerp; iets wat echt goed aan de man te brengen is. Het moest blijven hangen en alle mensen aanspreken. Een nieuw soort ‘paarse krokodil’. Wat zou nu passen bij 2017? Iedereen had iedereen al de beste wensen gewenst en de mensen waren hun goede voornemens nog voornemens. Ze braken hun hoofden erover.

Één van de snelle jongens had zijn hoofd het eerst gebroken en uit de scheur in zijn hersenpan kwam een idee gesijpeld dat zich ontvouwde op het midden van de tafel: Het Leven!
Alle andere snelle jongens waren verbijsterd. Ze wreven in hun ogen om zeker te weten dat ze zagen wat ze zagen. Dit concept sloeg alles. Het was alomvattend en gedurfd.
Het Leven voor 2017, dat zou iedereen moeten aanspreken.
Een van de snelle jongens had iets langer in zijn ogen gewreven en vroeg wat dit concept dan betekende voor de mensen? De andere snelle jongens keken hem glazig aan en eentje zei dat dit natuurlijk minder dood betekende. De ene snelle jongen was nog niet overtuigd en de anderen begrepen niet dat hij dit niet vanzelfsprekend vond. Wat Het Leven betekende? Dat snap je toch wel? Het zou ook meer tijd betekenen, om maar wat te noemen, en minder belastingaangiftes want die kosten alleen maar tijd.

Een andere snelle jongen brak toen pas zijn hoofd en ontvouwde enkele toevoegingen op het midden van de tafel: in deze tijd van snelsnel en ikik zou er vooral meer behoefte ontstaan aan andere vormen van leven. Niet alleen organisch leven maar ook anorganisch leven, daar zou vraag naar zijn. Een andere toevoeging was dat er in 2017 behoefte zou komen aan minder argwanend leven. Hieruit zou volgen dat er minder hoeken zouden moeten bestaan om dingen achter te vermoeden en ook minder gras voor de addertjes. De snelle jongens juichten en waren dolgelukkig, dit zou het helemaal worden! Ze dansten opgetogen rond de ideeën op tafel en ontdeden zich van alle hoeken terwijl ze meer tijd namen. Toen vroeg plots een van de meer voorzichtige snelle jongens hoe ze dit aan de jonge mensen zouden verkopen? Het Leven voor de jongere? Zou dit dan misschien voor hen ‘De Leven’ moeten zijn? De andere snelle jongens schudden met hun hoofd en zeiden: nee Joost dat slaat nergens op, waarna Joost zijn schouders ophaalde en vrolijk verder danste met de anderen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Blik
Volgende verhaal
verticuteerhark

Over de auteur

Avatar foto
Esther Porcelijn

Esther Porcelijn (1985) is dichter en schrijver. Ze draagt veel voor, schrijft in opdracht, publiceert regelmatig in literaire tijdschriften en ontving van Hollands Maandblad de Aanmoedigingsbeurs in de categorie Poëzie. Ze houdt van donkere humor en van katten. Momenteel werkt ze aan haar debuutbundel en aan een roman.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Enver Husicic
18 september

Sprechhund

3 Minutes Read
Avatar foto door Esther Porcelijn
24 januari

Bitcoinflow

2 Minute Read
Avatar foto door Esther Porcelijn
03 januari

De dag waarop takken zwaarden waren

2 Minute Read