Ze zeggen dat dit zijn laatste dag is. Dat is een leugen. Hij weet dat dit slechtst de eerste dag van zijn vakantie is. Donald rekt zich uit. Vier jaar vrij en dan zit hij hier weer.
Donald kan geen pen en papier vinden, dus pakt hij een schaar uit het pennenbakje en kerft in het bureaublad: ‘Hou het hier een beetje netjes’.
Voor een winnaar is die Joe Biden maar een loser.
Donald laat de gouden gordijnen dichttrekken en vraagt de hulp om op te donderen. Hij heeft presidentsdingen te doen. ‘Moet ik nog ergens bij helpen?’ vraagt dinges. ‘Een beetje opruimen misschien?’
Donald reageert niet. Als de deur dichtvalt, loopt hij naar de spiegel, plakt zijn haar op zijn kruin en ritst zijn gulp open.
Je weet wat ze zeggen over mannen met grote handen.
De pers zal hem vragen naar zijn laatste dag. Hij zal zeggen dat het een geweldige dag was voor Donald, maar een vreselijke dag voor de democratie, voor Amerika en natuurlijk voor de wereld. Jullie verliezen een winnaar, zal hij zeggen. Ja, dat is een goeie, denkt Donald. Jullie verliezen een winnaar. Hij zal de vier woorden langzaam uitspreken en omlijsten met handgebaren.
Als hij zijn handen weer vrij heeft.
Ze zijn nog niet klaar met me, denkt Donald als Donald klaar is met Donald. Hij droogt zijn handen aan de vlag met de vogel.
Donald is meer Schwarzenegger dan Schwarzenegger zelf – de loser. ‘Ik kom terug,’ zegt hij en hij verlaat het kantoor zonder achterom te kijken
Dit is stiekem de laatste Shortread van Stefan Popa. Na vijf jaar is zelfs de actualiteit oud nieuws. Soms verschijnen er nog stukjes op zijn website. Stefan volgen kan op Twitter.
