shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gastauteur
op 1 oktober 2024
Deel dit verhaal

De IJsman: toen de wereld hem het meest nodig had, verdween hij

“Waterstof, grondoffensief, vuur, luchtaanval. Lang geleden leefden alle naties gespannen samen. Alles veranderde toen de vuurnatie aanviel. De Gassen, de Verdorring, het Plastiek, het Nitrogeen, toen natuurlijk de IJstijd . Alleen de avatar, meester van alle elementen, kon ze stoppen. Wij gingen er altijd van uit dat dat metaforisch bedoeld was.”

Ze ontdooiden zijn lichaam naast de kachelpijp in de yurt. Een waterstraaltje stroomde over de berenhuiden naar buiten. Omgekeerd stroomde kleur, met elke hartslag, zijn lichaam in.

 “Hij kon niet écht urenlang in ijs baden? Kou overwinnen met zijn adem?”
“Nou, dat zijn honderd jaar oude geschriften.”
“..de Wim Hof-methode.” 

Ze sjorden aan hem, brachten een geurig plantje tegen zijn neusvleugel, hij hoorde hun opgewonden stemmen in een vreemd accent.

“Die ja. Hij was natuurlijk een goeroe, misschien wel de belangrijkste geestelijke van zijn tijd.”
“En hij lijkt nog in leven?”
“Hij is nooit echt doodverklaard. Maar toen de wereld hem het meest nodig had, verdween hij. Honderd jaar ging voorbij…” 

Hij lag doodstil, slapend haast.
Toen, als een spin die na uren roerloosheid plotseling achtpotig ontvouwt en meedogenloos toeschiet op een hapje, strekte hij zich uit. 

“En u denkt dat dit hem is? Hij lijkt niet op de Wim Hof uit de filmbeelden.”
“In die tijd werden mensen in films nog nagespeeld door levende acteurs.”
“Ongelooflijk, luisteraars. Dit is AnarchoFM live bij de waterstam en de ontdooing van Wim Hof. Professor, bedankt voor dit gesprek. Wim Hof is terug! Hij gaat de wereld redden!”
“Nee, zo moet u het niet zien. Ik waarschuw: hij is-”
“Stay tuned, luisteraars. Korte onderbreking voor het weer. Migratie-advies aan alle bewoners rond de Poolse kust. Sneeuwsterkte 9 thunberg..”

Met zijn stem, die hij honderd jaar niet gebruikt had riep de iceman: ‘Bier, ik wil bier.’

Mensen in beschermende pakken snelden toe. Ze bogen voor hem. Legden washandjes op zijn gezicht en brabbelden wat.‘Greatest of All Time.’ ‘..’ ‘He’s not unalived!’

‘Ik ben historicus!’ zei een vrouw die zich er tussendoor wurmde. ‘Hij verstaat geen Agile 3024. Je moet hem in zijn eigen taal aanspreken.’

Een agent duwde haar opzij en brulde: ‘Goedemiddag, meneer. May this email find you well. Uw live locatie: waterstam, voorheen-Finland. Wij komen in vrede. U moet ons vertellen hoe we het ijs kunnen overwinnen.’

‘Hij is gevaarlijk!’ onderbrak de historicus. ‘Ik waarschuw jullie. Het is niet zeker dat hij echt  het ijs kon ontdooien. Er staat in geschriften dat hij sloeg. We hebben tweeëndertig jaar aan deze Vrede gewerkt. Gooi het nou niet weg voor één goeroe.’

‘Iceman, genees mijn baby!’ riep iemand in de yurt in haar beste 21e eeuws.
‘Iceman, hoe ontdooi ik mijn graan?’ riep een ander.
‘Iceman, stop de sneeuwstorm!’

In de ogen van de iceman glinsterde meer dan overgebleven sneeuwkristallen. Hij was niet ontdekt. Hij had zich net op tijd ingevroren. Het was prettig koud, buiten de yurt loeide een sneeuwstorm, of was het een bommenregen?

Hier was hij nodig.
‘Volg mij naar het wak,’ zei hij.
.

Marthe van Bronkhorst


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Gewenning
Volgende verhaal
Ze verdiende niks

Over de auteur

Avatar foto
Gastauteur

Op deze plek bieden wij, op uitnodiging, de ruimte aan nieuwe auteurs.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gastauteur
10 februari

KOFFIE & KRAAIEN

5 Minute Read
Avatar foto door Gastauteur
13 januari

De ark van Govert

4 Minute Read
Avatar foto door Gastauteur
07 oktober

Zo weet je dat het is begonnen

4 Minutes Read