shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anna van der Kruis
op 22 november 2018
Deel dit verhaal

De grote doelmatigheid

2010
Hij herstelt van open tbc. De vliegende tering. Hij is in een ver buitenland geweest, jaren geleden en heeft het met zich meegenomen. Een souvenir waar hij lange tijd geen notie van had.

Hij is wat eenzaam, soms. Zijn ambitie blijkt afwisselend een motor, een kracht, die zelfs vaak wordt beloond, en een strakke hand om zijn keel. Het is nooit genoeg. Dat is uitputtend. Hij is al jaren moe. De mensen uit het dorp, zij bouwen stap voor stap aan hun succes. Banen, partners, kinderen. Zijn ziekte is verschrikkelijk, absurd. En tegelijkertijd lucht het hem op. “Ik ben niet depressief,” zegt hij. “Er is, gewoon, fysiek iets mis.”

Het is vijf uur en donker. Hij staat op een station. Een grote jas om zijn lange, magere lijf. Het waait. “Er zitten gaten in mijn longen,” zegt hij, “ter grootte van een pingpongbal.” En dan steekt hij een sigaret op. “Nee,” zeg ik. “Doe je dat nog?” Hij laat zijn hoofd een beetje hangen. “Jij hebt zoveel mensen om je heen,” zegt hij, “vrienden, die om je geven. Ik heb alleen maar deze.”

1991
Ik ben twaalf. Ik zit in de brugklas. Ik heb jarenlang de sigaretten van mijn vader verstopt. Ik werd misselijk, op de achterbank van onze auto, van zijn gerook. In de laatste klas van de lagere school heb ik gezworen dat ik er nooit één ga proberen. Niet eens een trekje.

Mijn vriendinnetje en ik, we staan in het bos. Net buiten het dorp. We hebben buikpijn van de spanning en maken bij elk takje dat we horen kraken een hele sigaret uit. Daarna steken we een nieuwe op. Ons pakje is half leeg in vijftien minuten. We hebben niets aangenomen van de meisjes bij ons op school. Wij doen dit met zijn tweeën, niemand heeft ons gedwongen en niemand heeft ons gezien.

Vanaf dat moment koop ik mijn sigaretten in de snoepwinkel, vlakbij mijn middelbare school, voor tien cent per stuk.

1929
Tijdens de paasparade in New York steekt een groep jonge vrouwen, in het openbaar, een sigaret op. De sigaretten krijgen de bijnaam ‘Tourches of Freedom’. De actie lijkt een demonstratie, maar is dat niet. Hij is ook niet spontaan. Edward Barneys, de geestesvader van de pr, bedenkt hem in opdracht van American Tobacco, als reclamestunt voor Lucky Strike.

2023
Nederland. Een pakje sigaretten kost tien euro. Rookwaren worden alleen nog maar verkocht onder de toonbank. Vormgeving van de verpakking is verboden. Alle verpakkingen zijn bruin-groen.

2040
Niemand is meer eenzaam.
Niemand is meer jong.
Niemand wordt meer aangerand. Of onderbetaald. Of klein gehouden.

Niemand, of minder dan vijf procent.




Vorige verhaal
Twijfel
Volgende verhaal
Klassieke muziek

Over de auteur

Avatar foto
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anna van der Kruis
18 maart

Zachtjes tikt de regen

1 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
04 februari

2025, februari

3 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
12 november

De krant

4 Minute Read