Ze zijn beroemd en daarom zitten ze samen in een auto. Ze rijden door de groene heuvels van Rwanda. Sinds de genocide krijgt de zittende overheid daar 98 procent van de stemmen. Er is een verbod op het gebruik van plastic en het lopen op blote voeten en de straten zijn schoon. Ze schuiven aan bij een man op het terras van een café.
Is dit een café? Ja. Achter de bar een vrouw. Spreek je Engels? Nee. Frans? Nee. De jongste, ze is eenentwintig, steekt haar middel- en wijsvinger omhoog. Cola, zegt ze. Hoe deed je dat, vraagt de oudste. Zij is vijfendertig. De jongste lacht verlegen. Ze drinken hun cola, zijn allebei nog nooit in Afrika geweest. De oudste begint er meteen over. Hoe oud was je? Ik was twaalf, antwoord de man aan het tafeltje. Dus je kan het je nog herinneren? Ja.
Het wegdek is slecht, dat is het idee. Ze moeten net niet doodgaan. Dat is leuk. Op rustige stukken voeren ze gesprekken. Het is vooral de oudste die vragen stelt. Leven je ouders nog? Mijn vader is dood. Wat is er gebeurd, mag ik dat vragen? Hij is uit het raam gevallen. Dronken? Ja. En dat is het moment dat jij beroemd werd? Online. Ze knikt, de jongste.
In de moeilijkste periode van haar leven vond ze op het web een andere wereld, waar ze mocht zijn wie ze wilde. Ze is beroemd om het beroemd zijn, schrijven columnisten van landelijke kranten, maar ze kan niks.
Ze is te zien in een talkshow. Haar zwarte, glimmende colbert heeft schouders die haar borst groot maken en haar hoofd klein. Haar haar glanst en haar lippen perst ze op elkaar. Ze heeft wat ze wil zeggen op een briefje geschreven, een A4-tje uit de printer. Ik heb iets opgeschreven. Ik vind dat dat mag, dat zegt ze terwijl ze het openvouwt. Het was niet haar bedoeling om mensen aan te sporen de regels van de overheid te negeren. Ze heeft respect voor Covid.
De talkshowhost en ook haar gasten begrijpen het even niet meer, ze stellen vragen. Je hebt respect voor het virus? Je schreef en deelde het één maar bedoelde het ander? Laat ik het anders stellen, zou je het weer doen? Ze twijfelt. Het heeft haar wel tot aan deze tafel gebracht, op prime time, in landelijke belangstelling. Hier kan ik mijn verhaal doen, zegt ze.
—
Bij een zebrapad in Den Haag verzamelen zich fietsers, minutenlang. Er is geen stoplicht voor fietsers dus moeten ze wachten. Een persoon stapt af. Duwt zijn voorwiel tot op de witte strepen, alsof hij een voetganger is. Hij loopt, met de fiets aan de hand.
