‘Pas ze nog eens aan,’ zei hij toen we weer thuis waren.
Al voor hij afrekende besloot ik: Berend-Jaques heeft deze schoenen voor me betaald, maar dit zijn niet schoenen die ik van hem heb gekregen, zoals de knuffel waarmee ik nog steeds slaap ook gewoon toevallig betaald is door mijn ex.
De hak was zeker meer dan tien centimeter hoog, maar stabiel. Ik trok de schoenen (het zijn chunky heels, zei Berend-Jaques) aan. Berend-Jaques vroeg me mijn sokken uit te trekken.
‘Mijn nagels zijn niet gedaan,’ zei ik.
‘Geeft niets,’ zei Berend-Jaques.
Ik kwam omhoog van de grijze bank, nam een seconde voor ik mijn evenwicht vond en keek naar beneden, waar ik mijn harige tenen met restjes blauwe nagellak uit gouden glittermuiltjes zag steken.
Berend-Jaques knikte goedkeurend.
‘Loop er eens op?’
Ik dacht aan de keer dat we door het Ebbingekwartier liepen, ik droeg lange blauwe laarzen van een velvet stof. De laarzen hadden hakken die bijna zo hoog waren als de hakken die ik nu droeg. Berend-Jaques vertelde me dat ik om echt goed op hakken te lopen, mijn voeten meer voor elkaar moest zetten, mijn benen eigenlijk haast moest kruisen. Als een model.
‘Zit je me op hakken lopen nou te mansplainen?’ had ik gevraagd.
Berend-Jaques had me uitgelegd dat dit geen mansplaining was.
‘Het zijn mooie schoenen,’ zei ik. Ik ging weer naast Berend-Jaques zitten. ‘Welke maat heb jij eigenlijk?’
‘Tweeënveertig,’ zei hij.
‘We hebben dezelfde maat,’ zei ik. ‘Wil je ze passen?’
‘Wil jij dat ik ze pas?’ zei Berend-Jaques.
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Als je graag wil dat ik ze pas, mag je dat gewoon zeggen.’ Zijn toon was veranderd, zijn stem was lager.
‘Niet per se,’ zei ik. ‘Het leek me grappig om te zien hoe je erop loopt.’
Berend-Jaques legde zijn hand op mijn knie.
‘Als je graag wil zien hoe ik erop loop, mag je dat gewoon zeggen,’ zei hij. ‘Zulke dingen vind ik helemaal niet raar, daar kunnen we het gewoon over hebben.’
Ik kreeg een onprettig gevoel in mijn buik, trok de schoenen uit en zette ze in de doos.
‘Wil jij ze graag dragen?’ vroeg ik.
‘Nee,’ zei Berend-Jaques. ‘Beetje raar dat je dit nu zo zegt. Jij begon erover.’
