Zijn vrouw had hem nog gesmeekt niet te gaan.
‘Denk aan onze kinderen!’, riep ze hem zo vaak als ze kon toe. Maar ze wist dat het niets zou uitmaken.
Hij moest dit doen. Nog nooit was hij zo zeker van iets geweest.
Hij had zich verdiept in The Butterfly Effect. Zo zou een vleugelslag van een vlinder in Brazilië maanden later een orkaan in Texas kunnen veroorzaken. Hij vond het fascinerend.
‘Wil je je laatste dag niet gezellig samen doorbrengen?’ probeerde ze nog.
Maar hij hoorde haar niet eens meer. Hij was al op weg. Zijn vleugels uitgespreid. Nog één keer keek hij achterom.
‘’A hero is someone who has given his or her life to something bigger than oneself.’’
Hij citeerde graag de groten der aarde. Dit was Joseph Cambell. Het was het laatste dat hij tegen zijn vrouw zei. Daarna vloog hij weg. Hij wist dat ze in tranen was, vol onbegrip, boos. Maar hij moest dit doen. Dit was groter dan haar. Dan hem. Dan alles.
En dus ging hij. Met alle kracht die hij in zich had. Hij vloog door de straten van Salt Lake City. Zijn Salt Lake City. Hij zag de zon ondergaan achter de skyline van de stad. Dit was zijn laatste zonsondergang. Zijn eerste ook, trouwens. Hij dacht aan de woorden van Ralph Waldo Emerson.
“Every sunset brings the promise of a new dawn.”
Hij vloog verder en kwam eindelijk aan bij de universiteit. Hij zag alle media die zich er verzameld hadden, druk in de weer met camera’s en microfoons. Hij ging de Kingsbury Hall in. Langs de beveiliging, tussen de kieren van gesloten deuren. Niemand merkte hem op. Alles verliep volgens plan.
De felle lampen van de studio zetten zijn vleugels bijna in de fik. Hij was uitgeput. Maar toen zag hij het. Een enorm wit licht. Witter dan het witste wit dat hij ooit had gezien. Daar moest hij zijn.
En zo, tussen de poppenkast van wat men een debat noemde, terwijl de kandidaten vragen ontweken en ingestudeerde tekstjes oplazen, landde hij op zijn doel: het spierwitte haar van vicepresident Mike Pence.
Onbewogen zat hij daar, minutenlang, en hij wist dat het goed was. Hij dacht aan de wijze woorden van de Dalai Lama.
“If you think you are too small to make a difference, try sleeping with a mosquito.’’
Er gaat een mop over een eendagsvlieg die zijn dag niet heeft. Maar die ging voor hem niet op. Dit was zijn moment. Zijn orkaan. Zijn lotsbestemming.
En terwijl hij daar op die witte coupe van Mike Pence zat, starend naar het knipperende rode lampje van de camera, dacht hij aan de woorden van Robert Anthony.
”Live as though it were your last day on earth. Some day you will be right.’’