‘Met alleen koffie heb je recht op maximaal zeven minuten zitten,’ zegt de ober van het Ikea-café op de 41ste verdieping. ‘Twintig minuten voor een hoofdgerecht.’ Aarzelend kijkt Sheng-Du in de menukaart die de ober als een berenval voor hem heeft opengeslagen. Hij wijst erbij naar het bord boven de balie dat met knipperende neonletters eenzelfde boodschap verspreidt: consumeren, of wegwezen.
Sheng-Du wrijft een pluk grijs haar van zijn voorhoofd en bestelt de Zweedse gehaktballetjes met cranberrysaus. Het is pas elf uur ’s ochtends en hij heeft al uitgebreid ontbeten in het verzorgingstehuis waar hij woont, maar dat is geen excuus om zomaar over zich heen te laten lopen. Zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen vraagt hij om een extra kuipje cranberrysaus. Sheng-Du betekent Drakenvuur, dus wat denkt die ober wel.
Manchu heeft de kipsalade met koude noedels en cashewnoten gekozen en Cheng de zalmfilet met gegrilde groenten. Zoals iedere dinsdag en donderdag zitten ze met z’n drieën aan het tafeltje bij het grote raam, maar normaal nemen ze alleen koffie. ‘Ik heb gewoon niet naar de prijzen gekeken,’ zegt Manchu terwijl hij paniekerig met zijn stokjes in zijn kipsalade prikt. ‘Ik wil niet zien wat het kost.’
Twee jaar geleden hebben ze zich alle drie ingeschreven bij het bureau ‘Daten voor senioren,’ sindsdien drinken ze iedere dinsdag en donderdag de hele dag koffie in het café van de Ikea. Ze worden hier door het Bureau heen gestuurd om vrouwen te ontmoeten, maar het bureau stuurt alleen mannen, ze hangen in groepjes rond in het café. Vrouwen van de leeftijd van Sheng-Du schrijven zich zelden in bij het Bureau. Door de eenkindspolitiek van de afgelopen decennia zijn zij erg geliefd bij jongere mannen die geen meisje van hun eigen leeftijd kunnen vinden. Stom genoeg hadden Sheng-Du en zijn vrienden het Bureau meteen vijf jaar vooruit betaald.
Een heel enkele keer slaagt het Bureau er inderdaad toch in een vrouw naar de Ikea te sturen, maar dat loopt meestal uit op brute knokpartijen waar Sheng-Du omwille van zijn zwakke gewrichten liever geen deel aan neemt. Over het algemeen heeft hij ook helemaal geen behoefte aan een vrouw in zijn leven, hij had zich op een moment van zwakte ingeschreven. Hoe luidde dat oude Chinese spreekwoord ook al weer, denkt Sheng-Du terwijl hij een Zweeds gehaktballetje in zijn mond stopt. O ja. ‘Vrouwen, een man kan beter kippen houden.’ Als hij zich niet vergist was het Confucius die dat zei.