De mannen in de pakken wilden absoluut niet spreken van een wedloop. Dat woord is zo ongezellig, het is slechts een veiligheidsmaatregel, denk aan de gevolgen als we het niet doen, het is maar een klein verschil, er steekt geen kwaad in, toch? De een had er zijn panterprint-stropdas en witte pak voor aangetrokken, de ander had een PowerPointpresentatie gemaakt over de voordelen op de lange termijn. Hij had plaatjes gezocht, ctrl+C, ctrl+V, de afbeeldingen van lege, vervallen gebouwen en verlaten ondernemingen had hij sepia gemaakt.
Ze verkenden de opties, hielden borrels en vergaderingen met klinkende titels (vaak allitererend). De een had voor iedereen bergen op schaal geprint met zijn 3D-printer, om te laten zien wie de grootste had. Dat zorgde voor zeker een half uur hilariteit tijdens het diner op de tweede dag. De burgemeester keek tevreden toe en bedacht dat hij het niet beter had kunnen plannen.
Ze wisten wie ze moesten overtuigen om te krijgen wat ze wilden. Die man kreeg gratis diners, enorme hoeveelheden prosecco en op ieder uur appjes van mannen die hun trots hadden thuisgelaten en hun vleierij hadden uitbesteed aan PR-personeel en spindoctors. Vaak wilden ze de berichtjes van tevoren niet eens lezen. ‘Dan kots ik echt een beetje in mijn mond, maar het heeft wel effect,’ riep een dronken ambtenaar van onder zijn snor terwijl hij een glas whisky weg sloeg op dag drie, toen de succesvol overtuigde man weer naar huis was.
Hun kelen waren schor van het geforceerd lachen, de spiegels op hun hotelkamers hadden ze afgeplakt met een vuilniszak, er zaten vlekken in al hun kleren, ze wisten niet of het koffie was, drank, of speeksel en zweet. Hun ogen puilden uit, al het licht kwam vlekkerig binnen, ze hadden enorme wallen, maar ze hadden het voor elkaar.
De lokale krant publiceerde na afloop over een ‘toppenoorlog’, dat was een klein smetje op de succesvolle week. Maar de burgemeester kreeg wat hij wilde. Een aantal kuub grond, een extra regel op zijn Wikipedia-pagina en een paar nieuwe politieke vrienden. De jaren daarna deed iedereen die aanwezig was geweest alsof alles schromelijk was overdreven.
