Lieve Barbara,
Je hebt het goed gedaan. Maak je geen zorgen. 19 keer sorry, ‘ik snap dat u boos bent op mij’, ‘ik heb het niet goed gedaan’. Meer kun je niet bij die Zeeuwen. Voor jou is het klaar nu. Gewoon een glas wijn inschenken, Alanis Morissette draaien, Oughta Know is goed voor elke kutbui, de rest van de fles erachteraan, op tijd naar bed. Deze dag zit erop.
En intussen zeggen wij tegen jou: dankjewel! Wij. Baltus, Ko en Eveline. Die ook niet blij is met haar naam, maar er moest een tante worden vernoemd.
Kom een keer langs Barb, dan maken we kennis. Wij zijn groot en harig, we wegen 800 kilo per stuk, Eveline een beetje meer en daar is ze trots op. Kom langs en blijf op 50 meter afstand, anders bijten we in je bil. En zie hoe wij begroeiing platduwen en boomschors eten. Jullie mensen zijn daar enthousiast over. We horen “Hoera voor de biodiversiteit!”. Wij schudden met onze koppen, we laten een boer en we eten een harige plant.
“De reuzenberenklauw!”, roepen jullie, “Invasieve exoot! Waar onze kinderen in de zomer bij uit de buurt moeten blijven want je krijgt er enge brandwonden van!”
Wij zijn het elitekorps van de runderen, Barbara. Zoveel begrijpen we intussen. Voor ons geen ligboxmatrassen, geen uierzalf en geen biks. Met die stalnichten hebben we niks van doen.
En we zeggen dankjewel voor de ruimte. We gaan Zeeland rewilden. Samen met de rode geuzen, de konikpaarden, de kroeskoppelikanen en de tauros. We beginnen hier op Sint Philipsland. Dan halen we onze vrienden, we paren en baren, Eveline dan, en we kuieren de provincie in. Stavenisse, Wemeldinge, Kloetinge, ’s Heer-Arendskerke. Tot we Vlissingen bereiken. De winkelstraten zijn leeg, het land ligt braak. Wij zijn met velen en we wegen 800 kilo per stuk.
