Op een ochtend werden we wakker en we ontdekten dat nu dan toch echt alles eens was gedaan.
Alle handelingen die de mens uit kan voeren waren uitgevoerd, in elke mogelijke combinatie en om elke mogelijke reden. Elk record was gevestigd, elke lust was bevredigd. Hoe hard we ons best ook deden, niemand kon nog iets verzinnen dat iemand anders niet al eerder had bedacht.
Natuurlijk, je kunt dingen altijd nog eens doen. Veel dingen zijn best plezierig om nog eens te doen. Zo soepeltjes als het laagje jam zich over het laagje pindakaas laat uitsmeren, daar kan ik persoonlijk bijvoorbeeld geen genoeg van krijgen. Maar nieuwe dingen? Nee, nieuwe dingen bestonden niet meer. Al gingen we op ons hoofd staan. Maar ja, dat was al zo vaak gedaan. Iemand in Budapest had vorige maand nog een Rubiks Kubus opgelost terwijl hij op zijn hoofd stond. Dus daar ging je al.
En de onrust die we normaal altijd de wereld in slingerden, die we probeerden stil te sussen door naakt uit vliegtuigen te springen of een maand he-le-maal into vertical gardening te zijn, die kroop bij iedereen onder de huid en nestelde zich daar. Allemaal werden we ietsjes groter en ietsjes dikker van al die onrust in onze lijven. Wat konden we nu nog doen? Hoe moesten we nu weten of we nog wel in beweging waren?
Maar toen gebeurde er nog iets. De knotjesjongens in de koffietentjes merkten het als eerste, en de bloemenmeisjes op de festivals. Toen merkten de tieners het, toen de nieuwe ouders en toen de middelbare mannen die per ongeluk sportauto’s kopen. Allemaal merkten we hoe iedereen rustig werd. Hoe iedereen weer kon ademen. Er was niets nieuws meer te verzinnen. Alles was gedaan, dus niets hoefde meer.
We verlieten onze kantoren, onze huizen en cafés en gingen buiten in de zon staan. We besmeerden boterhammen met dikke lagen jam en pindakaas en deelden die uit aan de buurtkinderen. Iedereen verwijderde zijn LinkedIn. En toen zetten we alle dingen op een rijtje die ooit waren gedaan, we kozen de leukste uit en die bleven we doen totdat de zon onderging en het tijd was om naar bed te gaan.
