shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Koen Caris
op 1 september 2017
Deel dit verhaal

De dag dat alles was gedaan

Op een ochtend werden we wakker en we ontdekten dat nu dan toch echt alles eens was gedaan.
Alle handelingen die de mens uit kan voeren waren uitgevoerd, in elke mogelijke combinatie en om elke mogelijke reden. Elk record was gevestigd, elke lust was bevredigd. Hoe hard we ons best ook deden, niemand kon nog iets verzinnen dat iemand anders niet al eerder had bedacht.

Natuurlijk, je kunt dingen altijd nog eens doen. Veel dingen zijn best plezierig om nog eens te doen. Zo soepeltjes als het laagje jam zich over het laagje pindakaas laat uitsmeren, daar kan ik persoonlijk bijvoorbeeld geen genoeg van krijgen. Maar nieuwe dingen? Nee, nieuwe dingen bestonden niet meer. Al gingen we op ons hoofd staan. Maar ja, dat was al zo vaak gedaan. Iemand in Budapest had vorige maand nog een Rubiks Kubus opgelost terwijl hij op zijn hoofd stond. Dus daar ging je al.

En de onrust die we normaal altijd de wereld in slingerden, die we probeerden stil te sussen door naakt uit vliegtuigen te springen of een maand he-le-maal into vertical gardening te zijn, die kroop bij iedereen onder de huid en nestelde zich daar. Allemaal werden we ietsjes groter en ietsjes dikker van al die onrust in onze lijven. Wat konden we nu nog doen? Hoe moesten we nu weten of we nog wel in beweging waren?

Maar toen gebeurde er nog iets. De knotjesjongens in de koffietentjes merkten het als eerste, en de bloemenmeisjes op de festivals. Toen merkten de tieners het, toen de nieuwe ouders en toen de middelbare mannen die per ongeluk sportauto’s kopen. Allemaal merkten we hoe iedereen rustig werd. Hoe iedereen weer kon ademen. Er was niets nieuws meer te verzinnen. Alles was gedaan, dus niets hoefde meer.

We verlieten onze kantoren, onze huizen en cafés en gingen buiten in de zon staan. We besmeerden boterhammen met dikke lagen jam en pindakaas en deelden die uit aan de buurtkinderen. Iedereen verwijderde zijn LinkedIn. En toen zetten we alle dingen op een rijtje die ooit waren gedaan, we kozen de leukste uit en die bleven we doen totdat de zon onderging en het tijd was om naar bed te gaan.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Selfie
Volgende verhaal
Twenty years ago

Over de auteur

Avatar foto
Koen Caris

Koen Caris (1988) schrijft theaterstukken en hoorspelen. Dit doet en deed hij onder andere voor BNN, de VPRO, Bellevue Lunchtheater en Over het IJ festival. Zijn stukken kenmerken zich door een combinatie van poëzie en gebrul, van harde taal en zachte bedoelingen. In 2017 won Koen het TheaterTekstTalent stipendium van het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Koen Caris
18 januari

De ochtendkrant

5 Minute Read
Avatar foto door Koen Caris
28 december

De man in de struiken

5 Minutes Read
Avatar foto door Koen Caris
07 december

LET THEM EAT CHAOS

4 Minute Read