shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 24 mei 2017
Deel dit verhaal

Daar sta je dan

Deze morgen gaat het zo: je wordt wakker. Of eigenlijk half wakker.  Je ogen blijven dicht terwijl je je omdraait om tegen haar aan te kruipen. Je benen, je schouders, je armen slapen nog, maar laten zich traag omtrekken door de wervels en de spieren in je rug, de bestuurders van de draai en van eigenlijk alles in het lichaam, altijd.
Je hand zal zich naar haar lichaam voegen zodra je haar raakt. Haar warme rug, de slaperige hobbels van haar ribben, haar buik die misschien nog klam zal zijn zoals hij gisteravond was, haar navel waar je niet aan mag komen omdat ze bang is dat dat het heelal zal beschadigen.
Je opent je ogen als je de rand van het bed raakt.
Je draait terug om de andere kant van het bed te bekijken. Ze is er niet. Dat wist je eigenlijk al zonder te kijken omdat je weet: aan die kant heeft ze nog nooit geslapen.
Je gaat rechtop zitten. Nu ineens worden je ledematen niet meer voortgesleept door je rug; ze nemen initiatief. Je armen willen óók weten waar ze aan toe zijn.

Er is iets veranderd, dat zie je zo. Überhaupt heb je een scherp oog voor verandering, maar om dit te zien is geen scherp oog nodig. De deuren van de kast staan open. De rode rolkoffer is weg. De blauwe rolkoffer is weg. Al haar kleren zijn weg.
Al jouw kleren zijn weg.
Voor je het weet hebben je benen je naar de woonkamer gebracht.
Daar is niets weg maar er is ook niemand. Je loopt een ronde door de kamer. Groot is die niet maar groot genoeg om er een ronde in te lopen en te constateren dat er een brief ligt die je vanuit de deuropening niet zag. Op de bank. Je weet niet waarom op de bank en niet gewoon op de tafel, terwijl je dacht dat dat de plek is waar dit soort brief normaal gesproken gevonden wordt.
Je weet niet wat ‘dit soort brief’ betekent. Dat weet je nog steeds niet als je hem gelezen hebt en ook niet nadat je hem voor de tweede keer gelezen hebt. Je verscheurt hem omdat je aanneemt dat een derde keer lezen geen zin zal hebben en je weet dat je dat wel zal gaan doen als je hem niet verscheurt. Je zult hier dan blijven staan totdat je begrijpt wat dit soort brief betekent en dat zou zomaar kunnen duren totdat je van de dorst sterft. Het is zomer, dat gaat sneller dan je denkt.
Je moet naar buiten. Je hebt geen kleren dus je zoekt en je vindt iets om je lichaam mee te bedekken.
Je draait de sleutel om. Je stapt naar buiten. Je schreeuwt haar naam. Je schreeuwt haar naam nog eens en nog eens en dan nog eens. Een naam kun je niet verscheuren.
Bij de buren steekt een hand door het gordijn, daarna een hoofd. Dan trekt de hand het raam dicht, daarna het gordijn.
Daar sta je dan, op straat, in een vuilniszak.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Spons
Volgende verhaal
Saskia & Walter

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read