Ouwe sjacheraar, zit je daar maar weer een beetje? TV op onzin. Telefoontje in de hand. Je bent weer eens verongelijkt hè. Boos.
Allemaal een complot. Hoe halen ze het in hun hoofd. Het respectloze. De.. Wat hoor ik daar? Wie heeft dat gezegd?
Slecht. Tijd voor maatregelen. Harde hand. Waar is iedereen. Ontwijken ze mij of had ik ze weggestuurd.
Eigenlijk ben je moe gestreden. Nogal op, en warrig, toch? Maar je rug is recht; je kan onverzettelijk kijken: zo’n lange dikke streep op je gezicht. Peilloze leegte in je ogen.
Tommy Cooper. Kreeg op het podium een hartaanval. God wat was dat lachen. Het duurde even voor de zaal de absurditeit zag. Wel een vakman dat.
Je leeft nogal in tijden.
Bommen gaan af. Mensen moeten dood. Ook zij die meta-modernistisch een concert bezoeken of een ijsje eten.
Je komt terug van verre reizen. Beetje te veel van het goede toch misschien. Al over de zeventig tenslotte. Wel een goeie deal gemaakt, maar daar heeft niemand het over.
Je hebt nog veel, veel plannen. Dingen moeten nog een stuk stukker.
Maar je gaat heen met het geluid van een leeglopend ballonnetje.
Je deed niets, je krijgt een bloedprop. Je tweet godverdomme je laatste adem uit.
