shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 28 december 2016
Deel dit verhaal

Chanel

Uiteindelijk komt het er altijd op neer dat de één wel wil en de ander niet. En soms wisselen de rollen. Zo was het ook met ons toen wij elkaar net kenden. Zij wilde niet, ik wel. Later wilde ik niet, zij wel. Zo gaat dat. De één doet moeilijk, de ander weet daardoor ineens wat hij wil. En als je dat een tijdje gedaan hebt, een beetje heen en weer gevochten totdat iedereen gekalmeerd is, totdat je het allebei weet, als er tenminste niemand tussenuit is geknepen in de tussentijd, dan kun je van start. Wij gaan trouwen omdat ik weet dat ik wil en omdat zij weet dat zij wil.

Met zo’n meisje is het heel anders. Je betaalt haar en daarmee is alle stampij afgekocht. Op haar hoef je niet verliefd te worden dus duwen en trekken heeft geen functie, je gáát gewoon en dan is het klaar.
De dag was in rondes opgedeeld. Zegmaar een kroegentocht met af en toe een extraatje. Na de lunch een natuurfilm, na het diner een stripper, en aan het einde van de avond kreeg ik een blinddoek om en werd ik als vrij vee een kamer in gedreven. Niet zo’n kamer voor een uurtje, maar zo’n echte met opgezette dieren in de hoeken en een glazen tafeltje met drank.

De jongens hebben haar gebeld, afspraken gemaakt en haar achteraf betaald. Of vooraf, dat weet ik niet. Ik hoorde later dat je met zo’n meisje ook best een gesprek mag voeren, dat ze niet per kwartier ofzo betaald wordt, maar voor een totaalpakketje. Had ik dat geweten dan had ik haar best wat vragen willen stellen over haar hobbies, maar ik wilde die jongens niet op kosten jagen. En ook: zenuwen. Ondanks de whisky. Ik dacht, als ik een beetje vaart maak dan zijn die jongens tevreden, kan ik lekker naar mijn eigen bed en dat meisje heeft ook vast iets beters te doen. Chanel heette ze. Althans, dat zei ze, maar ik maak me geen illusies.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Ongeveer zo
Volgende verhaal
filter bubble

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read