Ivo snijdt uien op het dwingende tempo van Scourge of Iron. Man wat een song – zo worden ze niet meer gemaakt. Als hij dit volhoudt is zijn vegetarische lasagne ruim op tijd klaar. Zijn denken gaat een stuk soepeler als het door een kanaal van pompende deathmetal mag stromen en aangezien de wereld vorm krijgt door ideeën en ideeën ontspruiten aan het denken kun je maar beter kiezen voor het beste dat het genre te bieden heeft, ergo: Cannibal Corpse.
En momenteel zijn er wel een paar zaken die om aandacht vragen. Die poll bijvoorbeeld. Wat een irritante vraag want waarom zou je moeten kiezen? Alsof de wereld (inclusief de deathmetal sangha helaas) niet al genoeg verdeeld is in kliekjes vóór dit en tegen dat. Maar goed, het staat online, de gemeenschap zal haar stem uitbrengen en dus zal ook hij een keuze moeten maken.
Opletten nu, drummer Paul Mazurkiewicz verdubbelt het tempo, als hij niet uitkijkt wordt de lasagne minder vegetarisch dan gepland. Wat hem bij het tweede issue van vandaag brengt. Het eeuwige geëikel van zijn ouders over zijn keuze geen vlees te eten, de flauwe terzijdes van zijn pa over konijnenvoer die altijd culmineren in hetzelfde triomfantelijk beschuldigende armgebaar naar de posters waarmee Ivo de wanden (en het plafond) van zijn kamer heeft behangen. ‘Terwijl het bloed hier letterlijk van de wanden druipt!’
Ivo voelt hoe hij afglijdt naar een innerlijke verdediging, en dat terwijl hij het vaste voornemen had zich niet meer op stang te laten jagen door zijn ouders. Tijd voor Butchered at Birth – als het daarmee niet goed komt is er sowieso geen redden meer aan. Hij wisselt de cd, gaat terug naar het aanrecht om de paprika aan spaanders te hakken en dan, opgeroepen door de onwerelds lage grunts van Chris Barnes, komen de antwoorden vanzelf.
Ten eerste: wat je ziet is artwork, pa, het is niet echt. Je bedoelt precies het tegenovergestelde van wat je zegt dus stop met die debiele tienergewoonte om alles wat figuurlijk is letterlijk te noemen.
Ten tweede: je redenering slaat als kut op Dirk – pardon my French. Oke, ik eet groente en heb zombies en lijken aan de muur. Jullie hangen een verantwoord stilleven in de eetkamer en werken elke avond een dood beest naar binnen – wie is hier nou gek?
Ivo kijkt op de klok, tevreden met de strekking van zijn betoog. Hij heeft nog een dik uur om aan de formulering te werken.
