shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 25 februari 2019
Deel dit verhaal

Bonje

‘Dit is ongelooflijk!’ roept Boudewijn. Hij duwt zijn schouders naar achteren en zijn manborsten naar voren. Hij heeft ze voor minder in elkaar geslagen, roept hij naar het studentje achter de balie. Het kan hem niet schelen dat ze koud zestien is. Als hij haar geen manieren leert, wie dan? Ze moet al bijna huilen. Bijna is niet goed genoeg. ‘Wie wacht hier al twee uur, jij of ik?’ Hij perst zijn vingernagels in de duim van zijn rechterhand. Met zijn andere hand wijst Boudewijn naar de overkant, naar de vijand: ‘Geef me godverdomme mijn Playmobil Magic kristallen paleis-set!’

Het meisje slaat haar handen voor haar gezicht. Ze schokt. Boudewijn spreidt zijn cadeaubonnen uit. Vier stuks. Hij leunt over de toonbank. Zijn manborsten tikken drie van de vier cadeaubonnen aan. ‘Ik kan jou heus nog wel zien, foefhoer,’ zegt hij zacht, alsof hij haar wil troosten. Maar dat wil hij niet. Hij wil haar aan haar blonde haren meetrekken, zo over de Pokémon-kaarten en K3-lolly’s heen, naar de Playmobil-afdeling, waar zijn set hoort te staan maar niet meer staat.

Hij grist het cadeaupapier vanonder haar vandaan en knijpt erin, slaat, scheurt, spuugt. ‘Dit is jouw kop,’ zegt Boudewijn. Hij kwijlt een beetje. De vrouw achter hem vraagt of het nog lang gaat duren. Zij heeft wel een Playmobil-set. Het dierenpension, domme ezel. Of ze even haar bek wil houden, vraagt Boudewijn netjes.

‘We proberen kinderen blij te maken,’ zegt de verkoopster in haar handpalmen.
‘Ik ben geen kind en ik ben niet blij,’ antwoordt Boudewijn. Hij pakt een pakje Pokémon-kaarten en smijt deze naar haar hoofd. Hij mist, of hij raakt wel iets: een koptelefoon in de stellingen achter haar. Nu is het kermis. De vrouw achter hem gooit haar cadeaukaarten naar het meisje en loopt de winkel uit met het dierenpension in haar armen. Een jongen volgt met in beide handen een Avenger.

Boudewijn laat zijn schouders hangen. Vier cadeaubonnen en twee uren is hij verloren. Hij kijkt in de natte blauwe ogen van het meisje. ‘Jij zult nergens komen in het leven,’ voorspelt hij haar. Onderweg naar de uitgang pakt hij een pluche minion van 62 centimeter mee. Hij zet zijn nagels in de nek, waar Boudewijn denkt dat de nek is, en probeert hoofd van romp te scheiden. De gele zetpil geeft geen kik.

De papegaai van Pippi Langkous is op 51-jarige leeftijd overleden in de handen van een dierentuindirecteur, de verkoopster/student heeft op 16-jarige leeftijd mooi op tijd haar vertrouwen in de medemens afgedankt, en Boudewijn is op 61-jarige leeftijd zijn Playmobil Magic kristallen paleis-set misgelopen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Helpen
Volgende verhaal
Wolven op Utrecht

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
09 februari

Iets beters te doen

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
21 december

Ode aan Geert

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read