‘Sommigen vegen hun billen af met boekpagina’s, ik smeer boekpagina’s in met kak, dat is het verschil.’
‘En hoe gaat dat in zijn werk, als ik vragen mag?’
‘Dat mag.’
‘Dus hoe ging dat in zijn werk?’
‘Ik heb al doende ontdekt dat hurkend poepen mij het beste ligt. Of zit, natuurlijk. Hurken is ook beter voor de gezondheid, wist u dat? Door het hurken verwijdt de anorectale hoek, zodat de drol zich niet in allerlei bochten hoeft te wringen om het lichaam te verlaten. Hurkers zijn daardoor ook nog eens tweemaal sneller klaar dan zitters.’
‘Wat u nu vertelt lijkt mij slechts een deel van het verhaal. En daarmee niet het interessantste aspect.’
‘De techniek erachter lijkt mij juist heel belangrijk. Als u dat niet vindt, wel, dan stel ik voor dat u iemand anders zoekt om te interviewen.’
‘Goed, goed, u bent hier de boekpoeper. U vertelde?’
‘Hurkers krijgen minder snel darmkanker. Ik ben een eenhoorn, ik ben een eenhoorn en ik poep regenboogijs!’
‘Ik volg u niet meer.’
‘Iemand anders dus wel. Ik heb een copycat. Zelf spreek ik liever van een volger. Dit is een beweging. Wij zijn Strijders van het Heilige Excrement – vergeet niet om dit in hoofdletters op te nemen in uw interview.’
‘Dus samen gaan jullie winkels en bibliotheken af en poepen jullie in boeken?’
‘Beiden, niet samen. Wat wij doen is namelijk niet zonder gevaar. Stelt u zich eens voor dat we allebei opgepakt worden! Wie houdt de bibliothecarissen en boekhandelaars dan nog scherp?’
‘Want is het jullie daarom te doen?’
‘Onze motivatie ligt veel dieper dan dat.’
‘Kunt u daar meer over zeggen?’
‘Dat kan ik.’
‘Wilt u dat ook doen?’
‘Dat wil ik.’
‘Vertel, alstublieft.’
‘Wat zijn boeken? Ik zal de vraag voor u beantwoorden: tijdmachines, bevrijders. Sla een boek open en u bevindt zich niet langer op dezelfde plek. U kunt overal zijn, er zijn geen grenzen, geen beperkingen. De ultieme vrijheid, begrijpt u?’
‘En u heeft schijt aan de vrijheid?’
‘Nee, nee, integendeel zelfs. Kakken is het laatste taboe. We sluiten onszelf op in een cel van één bij één, soms nog kleiner, en daar zitten wij letterlijk onze straf uit. Vervolgens openen we voorzichtig de deur en schuifelen naar buiten. Handjes wassen, want kak, daar moeten we ons van distantiëren. Is het niet belachelijk? Door te boekpoepen breken wij de ketens.’
‘Een vreemde boodschap.’
‘Zeiden ze dat ook niet over King en Gandhi?’
‘Aldus de boekpoeper. Voor nu laten we het hierbij, ik dank u voor uw tijd.’
‘Ik wil, tot slot dan, nog enkele tips delen met mogelijke volgers: ga in de winkels voor poëzie. Dat is vaak een donker hoekje waar niemand komt, en die boekjes liggen lekker licht in de hand. In de bibliotheken kunt u gerust voor proza gaan. Leg zo’n dikke Rus open op het gangpad en ga goed diep door de hurken. Handen op de knieën. En voel hoe de vrijheid door – en uit! – uw lichaam stroomt, hoe die vrijheid uiteindelijk de totale vrijheid van het papier raakt. Uw leven zal nooit meer hetzelfde zijn.’