shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Nicole Kaandorp
op 2 september 2021
Deel dit verhaal

Bloem

De plek waar ik graag zit wordt opgevouwen en in een doos gestopt. Plastic om de plant. Kleding in tassen, tassen in de gang, gang leeg en vol tegelijk. De spiegel hangt niet meer aan de muur. De mensen hebben een verhoogde bloeddruk, hun stress hangt in de lucht, ik wil me verstoppen maar de verstopplekken zijn ingepakt.
De deur gaat open. Ik mag daar niet zijn. Ze sjouwen. De dozen ruiken naar spullen die al tijden niet van plek veranderd zijn behalve, opeens, nu, en gatverdamme, verplaatsing ruikt oud. Ik hou niet van dingen die stinken.
Ze willen dat ik mee ga maar ik ga niet.
‘Kom!’ roept de vrouw vanuit de lege gang, de deuropening, de verhuiswagen staat met de motor nog aan: ‘Kom hier!’
Nee. Dag. Niet voor mij.
‘Fredje, waar zit je?’
In de studeerkamer natuurlijk. Is het nog een studeerkamer als er geen bureau meer in staat? Ik hoor haar praten tegen die ander met de warme buik. Hij zegt iets over de tijd. Mensen hebben een verkeerd concept van tijd. Ze denken dat het iets is wat op kan gaan, of iets is om te gebruiken. Ze snappen niet dat dingen die er altijd zijn en altijd zullen blijven net zo goed geen naam kunnen hebben. Tijd is stil. Ik ook.
Ze maken ruzie. De deur valt in het slot.

 

Ik blijf in de studeerkamer tot het daar niet het moment meer voor is. Beneden is het wit. Ik ben alleen. Dat ene placemat ligt niet waar het hoort. Alles is dicht. Er druppelt water uit de kraan, het geluid is kalmerend in de stilte, het geluid zegt: hier is iets te drinken.

 

Honger. Honger. 

 

Ik maak een kast open maar de kast is leeg.

 

Mijn bed is verdwenen, ik slaap met mijn hoofd op de deurmat, er gebeurt niets. Ik krijg een vezel van de deurmat los en proef hem. Het is niet best, maar wel iets.

 

Tijd is stil.

 

Er is een vogel tegen het raam gevlogen. Die zou ik kunnen eten, als ik aan de andere kant van het glas was. Ik zit drie dagen voor het raam en kijk naar het lijfje. Ik ben jaloers op de maden.

 

De kraan drupt. Een lange nacht lang hou ik mijn hoofd er heel vlakbij en lik ik elke druppel vlak voordat -ie valt, dat is een spel. Er ligt een A4’tje op het aanrecht, soms scheur ik een stukje af en kauw ik erop. De stukken met veel inkt erop zijn bitterder.

 

Ik mis alles.

 

Het duurt.

 

Ik tel niet, geen dagen, geen druppels, tellen is dom. Dingen komen niet in aantallen. Dingen komen. 

 

Honger.

 

Ik slaap op de deurmat en de deur gaat open. Licht! Lawaai! Buiten! Buiten ruikt lekker. Rennen. Gras. Rennen. Buiten. Blauw, groen, grijs, alles straalt en roept hallo. Ligt de vogel er nog? Ik eet een bloem. De bloem is het mooiste en lekkerste rood op de wereld.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Corrie
Volgende verhaal
Zieke fabrieken

Over de auteur

Avatar foto
Nicole Kaandorp

Nicole Kaandorp (1997) schrijft vooral korte verhalen, en maakt daarnaast soms liedjes. Ze heeft ook een website: nicolekaandorp.com

Ook van deze auteur

Avatar foto door Nicole Kaandorp
30 maart

Vijf gesprekken in een lift

6 Minutes Read
Avatar foto door Nicole Kaandorp
17 november

geen haast

4 Minutes Read
Avatar foto door Nicole Kaandorp
27 oktober

(Allen in koor)

3 Minutes Read