shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 21 januari 2019
Deel dit verhaal

Bloedmaan

Het nieuwe jaar was al even begonnen. Hier en daar stond nog een kalige spar bij een vuilcontainer en klonk er een knal. Godzijdank waren er weer files waar een groot deel van de mensen in verdween en zaten hun kinderen weer opgeborgen. In de vakanties nemen ze het hele land over met hun gegil, dacht hij, en de moeders liepen breed bewagend over de stoepen of versperden het gangpad in de bus. Voor hem ging nooit iemand opzij.
Het was dan ook een zoet genoegen dat de dagen zich aan hem teruggaven en de stad overdag weer van hem was. De commercials gingen nooit over hem. Kerst ging niet over hem en alles wat in bekende patronen en rituelen paste, ging niet over hem. De bloedmaan, die ging over hem. Het was iets met middernacht, als alle anderen sliepen. Iets dat tijd en ruimte ontsteeg, en niets te maken had met het lelijke paradigma van het dagelijks leven. Hij stond te beven op het dakterras en stelde zich voor dat hij langzaam zou bevriezen. Ze zouden hem maanden later vinden als de lente zijn lichaam uit de winterslaap haalde. Dan zou hij bestaan voor zijn buren. Nu bestond hij voor de nacht en zichzelf. Hij keek omhoog. Een vuur ontstak in hem. De maan was rood als een bloedsinaasappel en gloeide nog dagen na.




Vorige verhaal
De ochtendkrant
Volgende verhaal
Hulp

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read
door Anne Büdgen
25 januari

Camera

2 Minutes Read