shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Matthijs Koevoets
op 23 november 2016
Deel dit verhaal

Bizar

Iedereen was aan het rennen. Onderweg werden pootjes gehaakt en stompen uitgedeeld, maar rennen bleven ze. De horde was niet te stoppen, de horde had geen idee meer, niemand was nog iemand, de horde was alleen nog maar horde.

De kindjes komen uit school. Grote ogen en kleine handjes om dingen geklemd. Een tekening, een duivenveer. Ze willen piloot worden of dierenarts of wat hun ouders zijn. Een jongetje van een jaar of twee, steekt zijn tong uit naar een meisje. Ze keert hem droef de rug toe. De moeders zijn te druk met praten.

De vaders en de moeders, die straks scheldend door het verkeer gaan, die zich druk maken over zwarte piet en het woord allochtoon, maar die bijvoorbeeld wel ’s avonds plofkip zitten te eten, die stemmen op zomaar een rotzak of randdebiel – of op niemand omdat er toch geen keus is. Die of crypto-racist zijn of de dingen bij hun naam noemen – wie zal het zeggen, maar die in ieder geval niks doen waar een ander nog eens wat aan zou kunnen hebben. Ze praten met hun eigen mensen en zijn het met elkaar eens. ‘Waar gaat de wereld naartoe.’ ‘Nou, wat je zegt. Bizar gewoon.’ De ander loopt voorbij, met nog een ander. Mensen leren niet, of teveel. Er zit niets tussen. Niemand wil inleveren of van zijn geloof vallen. Niemand heeft een plan.

Alles moet groffer, roekelozer, onnadenkender en vooral polariserender. De nuance is verdacht, de experts zijn verdacht. Het is ook allemaal te ingewikkeld. Je moet vooral doen alsóf je het allemaal weet. Of dat niet eens. Een grote bek. Je instinct volgen. Er wordt met een schamperlach gemorreld aan te grote dingen. Zomaar, om te zien wat er gebeurt. Fuck de kinderen.

We waren ooit de geschiedenis voorbij, nu zijn we haar vergeten. We zijn bang en boos en volgen de populisten. We zijn de horde. De afgrond is daarzo.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Minder besmet
Volgende verhaal
De muur

Over de auteur

Avatar foto
Matthijs Koevoets

Matthijs Koevoets is oprichter. Hij was een van de oprichters van het literaire oer-internet-blad ‘de Neus’. Hij was mede-oprichter van webbureau Variomatic. Sind kort is hij oprichter van studio koebeen (voor al uw ontwerp, illustratie, tekst en webdesign). En sinds kortst en vooreerst is hij mede-oprichter van het nieuwe online maandblad en revolutionair platform papieren helden. Ga kijken en word lid, want dat is heel belangrijk.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Matthijs Koevoets
19 juli

13-year itch

2 Minute Read
Avatar foto door Matthijs Koevoets
07 juni

Reuzenhanden

25 Seconds Read
Avatar foto door Matthijs Koevoets
26 april

Typetjes

1 Minute Read