De poes jaagt op muizen, maar niet zoals je zou willen. Ze vangt ze ergens in de buurt, brengt ze naar binnen en legt ze ter inzage voor me op mijn toetsenbord. Vaak zijn ze nog net in staat om weg te schieten en zich te verschuilen onder de archiefkast die een ex ooit heeft laten staan. Dan moet ik ernaar op zoek en ze zien te vangen. De poes heeft ze meestal op zo’n manier toegetakeld dat ze wel nog eventjes kunnen lopen. Verlamd van angst en pijn laat zo’n muis zich uiteindelijk vrij makkelijk in een hoekje drijven en opvegen met blik en veger. Dan sluit ik de poes op in de kamer en moet ik op het balkon met behulp van een zwaar mariabeeld – ik woon hier al lang, ik weet niet van alles meer waarom – verder lijden van de muis voorkomen.

mmmmmmmmmm mmmmmmmmmmm mmmmmmm mmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmmm mmmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmm mmm//////////////////////// /////////////////////m//

Veel alleen zijn met je hoofd  maakt paranoïde, weet ik wel, maar de poes doet dit echt puur om mij te fucken. Laatst kwam ze door het open raam naar binnen gesprongen met een muis die ze voor de blote voeten van mijn bezoek uit haar bek liet vallen. Het bezoek gilde. De poes keek triomfantelijk van mij naar het bezoek met een blik die zei: Wacht maar tot je ziet wat hij ermee gaat doen.