shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Max Hermens
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gastauteur
op 21 april 2021
Deel dit verhaal

Bezoekuur

‘Het waait wel hier.’
Mijn broertje ritst zijn jas tot bovenaan dicht en verstopt zijn stoppelige kin in de kraag.
‘Koud?’ vraag ik.
‘Tuurlijk niet – ben toch geen mietje.’
We stappen voorzichtig het dak van de oude loods op – het gebouw staat al langer leeg, maar we zijn er nog nooit op geweest. We zagen het gat in het gaashek tijdens onze wandeling. Dat doen we meestal wanneer ik bij hem op bezoek ben – meer is er ook niet te doen in de jeugdinstelling – we spelen een potje Fifa op zijn Playstation, maar nooit lang, ik ben er niet erg goed in en hij wordt met de week beter. Daarna lopen we langs de vervallen loods het terrein af en maken een rondje door de wijk, maar verder dan de spoorlijn komen we niet. Daar is hij nog te bang voor.
‘Nooit gedacht dat je zoveel kon zien vanaf hier,’ zegt hij. ‘Dit moet ik echt aan Isa vertellen.’
Isabel is het nieuwe meisje op zijn afdeling – ze is net zo oud als hij en hoort deze zomer eigenlijk ook haar examens te doen. Mijn broertje pakt zijn telefoon erbij en leunt een klein beetje over de rand van de loods. Zijn jas waait bol door de wind van de rivier.
‘Pas je wel op?’
Ik pak hem bij zijn bovenarm vast en trek hem een stukje terug het dak op. Hij wurmt zich meteen weer los.
‘Kan nog wel gewoon lopen, hoor.’
‘Het is een oud gebouw,’ zeg ik. ‘Misschien is niet alles even stevig.’
Hij haalt zijn schouders op. We kijken naar de overkant van het water. Naast de spoorbrug staan hier en daar nog wat oude, mossige bunkers, half weggezakt in het zachte rivierzand.
‘Misschien kunnen we de zon hier wel zien ondergaan,’ mijn broertje wijst naar het westen. ‘Hoelang zou dat nog duren?’
‘Niet vóór acht uur,’ zeg ik.
‘O, ja. Vergeten.’
Ik loop een rondje over het vervallen dak. Op sommige plekken groeit er onkruid uit omhoog. In de dakgoot liggen peuken en kapotgeknepen bierblikjes. Mijn broertje kijkt niet meer naar het uitzicht, hij zit weer op zijn telefoon. Hij schrijft berichtjes. Ik vraag me af of hij zich verveelt.
Een paar minuten voor acht klimmen we weer met de brandladder naar beneden om op tijd zijn medicatie te halen en afscheid te nemen. Ik geef hem een knuffel in de gang van de instelling, maar hij laat zijn armen naast zijn lichaam hangen. Misschien schaamt hij zich een beetje.
In de trein terug naar huis vraag ik me weer af wat voor zin het heeft – ik wil dat niet, en het overkomt me steeds vaker.
Maar dan stuurt hij de foto’s die hij gemaakt heeft. Niet twee of drie, maar alle negentien. Op sommige staat de spoorbrug, dan weer wat lichter, dan wat donkerder, en op andere de overwoekerde bunkers in het landschap.
‘Ik kan niet kiezen, welke vind jij de allermooiste?’ vraagt hij. ‘Dan stuur ik die naar Isa.’

door Max Hermens


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
verhaaltje voor het ontbijt
Volgende verhaal
Paardenstaart

Over de auteur

Gastauteur

Op deze plek bieden wij, op uitnodiging, de ruimte aan nieuwe auteurs.

Ook van deze auteur

door Gastauteur
08 april

1

4 Minute Read
door Gastauteur
31 maart

De veranderingen

3 Minutes Read
door Lena Kurzen
05 februari

Routine

3 Minute Read