Als ik slecht ben in navigeren, wáár ben ik dan precies slecht in? Ontbeer ik een innerlijke buizerd die honderd meter boven mijn hoofd mijn locatie en bestemming in de gaten houdt?
Navigatie is de kunst van het plannen en volgen van een route om van de ene locatie naar de andere te komen en ondertussen rekening te houden met (on)gunstige omstandigheden. ‘Navis’ betekent schip en ‘agere’ betekent sturen (thanks, Wiki).
Oké, we hebben het dus over de kunst een goed voorbereide kapitein te zijn. Die innerlijke buizerd (maak er maar een albatros van) kun je zelf creëren met observatie en logica, waarvoor je dan wel weer een beetje aanleg nodig hebt. Het schijnt te helpen wanneer je voorouders er bedreven in waren. Zo hebben de Scandinaviërs geluk.
Maar er is iets aan de hand. Navigeren is een nogal passieve aangelegenheid geworden sinds het witte busje van Google Maps de aardbol doorkruiste. Onze innerlijke albatros is vervangen door een satelliet, we zijn ontslagen uit ons ambt als kapitein en lopen rond als speelpoppen aan een onzichtbaar draadje buiten de dampkring.
Vóór ik een smartphone had, tekende ik van tevoren weleens wegenkaartjes van hoe ik moest lopen of fietsen. Een suffe bezigheid, maar het werkte. Nooit verdwaalde ik met een zelf gefabriceerd kaartje in de hand. Je werd van tevoren gedwongen na te denken over de ligging van de dingen ten opzichte van elkaar.
Tegenwoordig ziet mijn navigatieproces er als volgt uit: ik sta ik op de stoep en draai rondjes om mijn eigen as in de hoop dat De Grote Onzichtbare Reisleider mij ziet. Wanneer ik niet word waargenomen, schud ik verongelijkt mijn telefoon door elkaar, van boven naar beneden en van links naar rechts.
Zodra het pijltje mij heeft aangewezen (en ik dus zeker weet dat ik besta), geef ik mijn autonomie verder uit handen en druk op start. Een kalme, zakelijke vrouwenstem daalt vanuit de Google-hemel op mij neer en zegt dat alles goed zal komen als ik over vijftig meter rechtsaf sla. Vastberaden en houterig, als een figuur uit een computerspel op een floppydisk, sla ik de hoek om. Vanbinnen huil ik, want ik mis mijn innerlijke albatros.
