Het zweet verzamelt zich in het textiel onder mijn oksels en in mijn behaband. De blauwe envelop klem ik in mijn hand, alsof me er stevig aan vasthouden voorkomt dat ik rechtsomkeer maak en thuis wacht op gevolgen.
Ik neem de lange roltrap naar afdeling VAV, daar moet ik volgens de brief (betreft: vrijwillige aangifte vergissing) zijn. Bovenaan de roltrap passeer ik norse types in donkerblauwe pakken. De een neemt me op en knikt. Een ander groet luid. De volgende vraagt voor welke afdeling ik kom en ik overhandig haar de brief.
‘Voor VAV die kant op,’ wijst ze, naar de enige ruimte die ik zie. Ik trek een volgnummer en ga zitten op een lege plek in de rijen mensen op de rijen stoeltjes. Bij de rijen balies.
Als een nummer op het omroepbord verspringt, lijkt het alsof het licht iets blauwer blikkert. Eén keer trekt een siddering langs de wachtenden, als iemand brullend en buiten zichzelf door de beveiliging wordt afgevoerd met de goederenlift.
Eindelijk verschijnt mijn nummer. Ik heb bijna een uur gewacht. Ik loop naar een man die eruit ziet alsof hij vanmorgen tekortschoot, bij het uitkiezen van zijn kleren. De printjes op zijn blouse en pullover vloeken, ondanks dat alles blauw van kleur is. Ik geef hem de brief en mijn paspoort.
‘VAV,’ mompelt hij, terwijl hij zoekt op zijn beeldscherm. Als zijn gezicht vanachter het beeldscherm verschijnt zie ik pas dat hij een bril draagt met een zwaar zwart montuur.
‘Is dit uw eerste keer? Dat u zich vergist?’
‘Ik heb geen idee.’
‘Geeft niet, we zoeken het even voor u uit.’
‘Maar, ik vergiste me dus? Ik bedoel, wanneer?’ vraag ik.
‘Geen zorgen. Ik doorzoek het systeem. Neemt u nog even plaats in de wachtruimte.’
Alle stoelen zijn bezet. Ik ga op de grond liggen luisteren naar dingen. Het geklik van een pen, getik van vingers over toetsenborden. Geschuifel van stof tussen billen en zitting. Het gewip van voeten, tegen om het even wat aan.
‘Pardon?’ wenkt de man van zojuist. ‘Sorry. Volgens het systeem bleek het op 9 september 2013 niet om een vergissing te gaan. Ook nu ziet het ernaar uit dat het systeem een fout heeft gemaakt. U kunt de brief als niet verzonden beschouwen. Nogmaals excuses. Nog een fijne dag.’
